Laten we beginnen met een korte introductie. Kun je ons wat vertellen over jezelf? Zoals jouw woonplaats, leeftijd en natuurlijk je lievelingskleur.
Amsterdam, 26, groen. 
Grapje, ik ben doorgaans wat langer van stof. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik goed kan praten. Ik heb van 2008 tot en met 2015 gestudeerd in Groningen, zowel Bedrijfskunde MER als Psychologie. In september 2015 moest ik het hoge Noorden verlaten om af te reizen naar het verre zuiden. Ik heb het niet over Maastricht, ik ging stage lopen in Indonesië! Daarna heb ik nog een half jaar in Frankrijk gewerkt (ik dacht, laten we dat afstuderen nog langer uitstellen) en ik heb mijn afstudeerstage gedaan in Amsterdam, bij een uitgeverij.
Inmiddels werk ik bij de ING in Amsterdam, als opleider en coach op de afdeling Hypotheken (of zoals de ING het niet kan laten te noemen: HypING).
Sommige newbies zullen Sanne Hillemans helaas niet kennen. Kun je ons wat meer vertellen over jouw AEGEE-carrière?
Nadat ik als introducee mee mocht naar een Brusselreis, werd ik meteen lid. Ik had dat weekend zo genoten en als mijn enthousiasme dan te veel wordt (valkuiltje) moet ik er iets mee. Het eerstvolgende studiejaar ging ik in de ExcurCie, omdat dat natuurlijk de leukste commissie is (MENING). Met die commissie en op onze reizen had ik het ontzettend naar m’n zin, dus toen de vraag ging spelen of ik niet in het bestuur wilde, besloot ik dat ik dat wilde.
Ik was Treasurer & European Affairs Director & Vice-president in het 25ste bestuur. Waarom al die titels, vraag je je misschien af? Het was de periode waarin de stufi op de schop leek te gaan en niet veel mensen durfden een bestuursjaar aan, behalve mijn twee medebestuursgenoten, Anna en Frank.
Ik heb wat kleine dingen gedaan op Europees niveau, maar dat staat leuker op je CV dan dat je er daadwerkelijk iets aan heb (Yvote ambassador, proofreader voor het AEGEE magazine…).
Na het bestuursjaar ging ik nog in de Kasco, maar toen ik het land verliet, moest ik ook deze leuke commissie verlaten. Hoewel we wel nog een heel leuk wervingsfilmpje hebben gemaakt, die je hier kunt bekijken!
Tijdens de uiteraard emotionele afscheidsALV presenteerde ik de trailer voor de AEGEE-film! Het hele jaar door had ik stiekem (en soms niet zo stiekem, zie de trailer) gefilmd en dit was het eindresultaat. Leuk om te kijken als je dat jaar lid was en je 1,75 uur over hebt.
Zelf ben ik ook nieuwsgierig naar jouw mooiste AEGEE-herinnering & jouw mooiste AEGEE reis.
Mijn mooiste AEGEE-herinnering is niet één herinnering, maar een gevoel. Het was die sfeer die er altijd hing, zo open en verwelkomend. Het was het gevoel dat je had je als je op reis was en het helemaal niet uitmaakte wat je deed, want je was met elkaar en je had het gewoon ontzettend naar je zin.
Ik herinner me nog een moment tijdens onze ExcurCie naar Milaan, waarbij we als commissie per ongeluk de bus de verkeerde kant op hadden gepakt. De groep was vrolijk aan het zingen, terwijl we uitstapten, ze naar de andere kant van de straat leidden, en vervolgens in dezelfde bus stapten – de andere kant op. Of ze het nou gemerkt hadden of niet, niemand vond het een probleem.
De mooiste AEGEE-reis is toch echt wel de lustrumreis naar Marokko geweest. Een week lang met de leukste AEGEE’ers op pad, met een overnachting in de woestijn.
Ik heb er maar één hashtag voor en dat is #awesome.
Na het Groningse studentenleven ben je jouw droom gaan najagen: schrijven. Hoe gaat het met het verwezenlijken van deze droom?
Toen ik stageliep in Indonesië begonnen de levensvragen te komen. Sanne, je bent bijna klaar met je studie, wat ga je nu doen? WAT WIL JE DOEN IN DIT LEVEN?
Het was een minder dramatisch moment dan hoe ik het nu doe voorkomen, maar ik speelde wel heel erg met deze vraag. Lang dacht ik dat ik niet wist wat ik wilde, tot ik besefte dat ik al jaren wist wat ik wilde.
Ik schrijf al sinds ik jong ben, maar nooit had ik bedacht dat ik er serieus iets mee kon doen. Tot dat idee ineens wel in me opkwam. Ik ging actiever werken aan verhalen die ik had liggen en maakte ze af, checkte ze en checkte ze nog een keer. Toen ik zo goed als tevreden was – voor zover dat ooit mogelijk is bij je eigen werk – deed ik het engste wat ik ooit had gedaan. Ik zette het online.
Ik plaatste elke week een hoofdstuk van mijn eerste roman en aan het eind was het helemaal gratis te downloaden. Beste keuze die ik ooit heb gemaakt.
(Je kunt hem hier downloaden: http://www.sannehillemans.com/gratis)
Inmiddels heb ik ook een twee roman uitgegeven, zowel als e-book als paperback, waar mensen daadwerkelijk voor moeten betalen. En in januari volgde de derde.
Het gaat beter dan ik in het begin had durven hopen, maar omdat ik zo’n streber ben is het natuurlijk nooit genoeg. Als je mij had verteld aan het eind van 2016 dat ik een jaar later drie boeken de wereld in had gebracht en er daadwerkelijk mensen waren die het leuk vinden en wachten op volgende werken, had ik je niet geloofd.
Ook zag ik op Facebook The Indie Awards voorbijkomen, wat houdt dit precies in?
Ik geef mijn boeken zelf uit en in Amerika noem je dat soort auteurs Indie-auteurs (Indie staat voor Independent, onafhankelijk van een uitgeverij dus!).
In Nederland heerst er nog steeds een beetje een taboe op boeken die in eigen beheer uitgegeven worden, terwijl er tegenwoordig echt veel schrijvers zijn die het professioneel aanpakken. Ik huur bijvoorbeeld zelf een redacteur in om alles door te lopen en de zinnen mooier te maken dan ze al zijn, en ik betaal iemand om een omslag te ontwerpen. Het is geen kwestie van een worddocument vol typen en vervolgens op ‘publiceer’ klikken.
Omdat er inmiddels behoorlijk wat auteurs zijn die het zo aanpakken, heb ik samen met Simone Lucchesi het initiatief genomen voor The Indie Awards, de eerste Nederlandse literaire prijs, speciaal voor Indie-auteurs!
De uitreiking vindt plaats op 14 april 2018, in Amsterdam. Kom allemaal!
http://www.theindieawards.nl
Tot slot nog een mooie degelijke vraag: op welke manier heeft AEGEE jou geholpen in jouw huidige carrière?
Als ik iets van AEGEE heb geleerd, is het flexibiliteit. Zet me in een luxe hotelkamer, of in een bus die nog zes uur aan het rijden is, ik voel me prima. Die flexibiliteit helpt met alles in het leven, zo ook mijn carrière.
Als tegenslagen je niet zoveel meer doen, voelt het leven een stukje lichter.
