The Baltic Tour, Part 1: Obama Cares en hoe 13 uur in Helsinki er plots 22 werden

Disclaimer: gebeurtenissen in dit verhaal zijn op feiten gebaseerd.

Daar stonden we dan. Iets voor negen, station Groningen. Niemand wist wat ons precies te wachten stond, maar dat het onvergetelijk zou worden, ja, zo’n vermoeden hadden we al wel. Negen dagen, vier landen (vijf, eigenlijk, want we vlogen vanaf Duitsland) en een groep. Naja, groepje, want op die zekere vrijdagmorgen stonden we met slechts vijf mensen bij elkaar. Dit lag 1). aan het feit dat twee commissieleden tien voor negen wat ambitieus vonden om te verzamelen, 2). het bestuur in een Mercedes door een privé-chauffeur naar Weeze werd gebracht en 3). het aantal deelnemers voor de grote versie van de reis slechts een was. Dappere Kirsten durfde om de hele excursie uit te zitten met het bestuur en de commissie. In Riga zouden er nog twee deelnemers bij komen, wat toch een significante groei zou zijn.

Toen we eindelijk compleet waren, begon de barre tocht naar Weeze, die eigenlijk soepeler verliep dan gedacht. Zou het dan toch goed komen met deze reis? Relaxend in de ruimzittende stoeltjes van RyanAir verlieten we Duitsland en vlogen we naar het in sneeuw bedekte Tallinn, de hoofdstad van Estland. Op het vliegveld werden we meteen opgewacht door een afgevaardigde van AEGEE-Tallinn, die ons vertelde dat betalen voor het openbaar vervoer zwaar overbodig was. Na een culinair hoogstandje bij een Amerikaans restaurant, was het tijd voor een warm bedje (letterlijk warm, de Balten houden ervan om de vrieskou buiten te compenseren met een binnentemperatuur van circa 30 graden). De volgende dag stond er een druk programma op ons te wachten.

The Baltic Tour, Part 1 Obama Cares en hoe 13 uur in Helsinki er plots 22 werden 01

Druk was het zeker. Eerst een stadstour door de Middeleeuwse binnenstad, wat prachtig was met de sneeuw. Wil je zelf nog eens zien waar wij zijn geweest? Volg dan de duizenden AEGEE-stickers die overal geplakt zijn. Vervolgens gingen we naar het maritiem museum, want Tallinn en Groningen hebben meer gemeen dan het hebben van een AEGEE-antenna. Tallinn is ook een Hanze stad, dat moesten wij natuurlijk wel even bekijken. Terwijl sommigen van ons besloten om “Fuck, Marry, Kill” te doen met de historische figuren, kleurden anderen in de tekenhoek. Toen, na een kort maar krachtig sneeuwballengevecht (gewonnen door Saskia) op het dak van de voormalige wachttoren (genaamd Dikke Margareta), vervolgden we onze poolexpeditie. Het volgende punt op de agenda was namelijk de KGB-gevangenis in Tallinn.

The Baltic Tour, Part 1 Obama Cares en hoe 13 uur in Helsinki er plots 22 werden 02

Dit voormalige fort diende in de 20e eeuw als gevangenis waar de KGB, de staatsveiligheidsdienst van de Sovjet-Unie (waar Estland deel van uitmaakte), tot niet zo lang geleden mensen vasthielden, martelden en executeren. Dit verlaten gebouw is in de winter alleen toegankelijk onder leiding van een gids, met goede redenen: het gebouw is groot en donker genoeg om in te verdwalen (of te dienen voor de openingsscène van een horrorfilm: 10 studentjes, verdwaald in een verlaten gevangenis… en dan zombies) en met Estste temperaturen van -10 is dat niet het grootste feest. Ondertussen besloten de Estse weergoden dat het tijd was voor nog meer sneeuw. Omdat we nog even (en met smacht) op onze gids moesten wachten, besloot de groep dat het tijd was voor een nieuwe participant. De geboorte (en dood met als oorzaak de brute intrap-moord door Karst en Astrid) van Valentijn de Sneeuwpop was een feit.

The Baltic Tour, Part 1 Obama Cares en hoe 13 uur in Helsinki er plots 22 werden 03

Daar kwam ze dan, onze gids. Ze waarschuwde ons: de tour, die ongeveer een uur zou duren, zou met haar zo twee of drie keer zo lang kunnen duren. Zoveel wist ze te vertellen. Licht bevroren stapte we het vervallen gebouw binnen. In de gebouw heerste een subtropisch temperatuur van ongeveer -15. Verder had voor onze groep waarschijnlijk een gefrustreerde Amerikaanse campagne-vrijwilliger rond gedwaald in de gevangenis, want overal op de muren waren kreten als “Fuck Obama – Vote Trump for president” en, bij het krakkemikkige gevangenisziekenhuisje “This is what Obama-care looks like.” Deze kreten zijn niet alleen onjuist, ook zijn campagne-plan om Amerikaanse stemmers over te halen in een voormalige Sovjet bajes in Estland is wat bijzonder en bereikt waarschijnlijk niet een grote groep. Verder is zijn politieke voorkeur wat dubieus. Iedereen weet dat Bernie Sanders moet winnen :). Naast de gevangeniscellen – waar de matrassen nog in de bedden lagen – was het tijd, tot vreugde van de Franse man in onze groep, voor de executiekamer. Geen gezellig gezicht, maar wel indrukwekkend, vooral als je na gaat dat destijds de veroordeelden niet wisten dat ze geëxecuteerd zouden worden.

The Baltic Tour, Part 1 Obama Cares en hoe 13 uur in Helsinki er plots 22 werden 04  The Baltic Tour, Part 1 Obama Cares en hoe 13 uur in Helsinki er plots 22 werden 05

Nadat onze handen tot ijsklompjes waren gevroren, onze tenen waren afgestorven en de meeste lichaamsfuncties waren uitgeschakeld, kwam de rondleiding ten einde. Tijd voor warmte en liefde. Dat kregen we in de vorm van Estse pannenkoeken en kaasnuggets.

Tonnetje rond en iets ontdooid bereikte we weer het hostel. De meesten onder ons kropen weer onder de wol, want een select groepje zou de volgende dag naar de Finse hoofdstad Helsinki gaan. Het resterende gedeelte van ons reisgenootschap was van plan te studeren en een bustour door de buitenwijken van Tallinn te doen.

The Baltic Tour, Part 1 Obama Cares en hoe 13 uur in Helsinki er plots 22 werden 06In het holst van de volgende ochtend stonden we – ondanks wat vertraging – op tijd bij de haven. Laat het Finland maar komen. Jeanine was ons ondertussen wat zat en verliet ons om een dagje te gaan chillen met Finse vriendinnen. Helsinki is modern, open en duur. Heel duur. Gelukkig was veel gratis te doen en was de Burger King gewoon betaalbaar. Na verschillende kerken in alle vormen en maten te hebben gezien (eentje was een krater met een dakje er op) en een bijna bestolen-ervaring, was het tijd om Jeanine weer op te zoeken en culinair pizza te eten. Ruim op tijd vertrokken we weer richting de haven, waar we de laatste boot zouden nemen. Door wat navigatie problemen, echter, was aan onze tocht nog een side-missie bijgekomen: bereik de boot in tien minuten. Als Dafne Schippersen en Usain Bolts vlogen we haast naar de boot. De kou, papsneeuw en oncomfortabele kleding hield ons niet tegen. Door weer en wind keken we naar ons doel: zo dichtbij en toch zo ver weg. Onze benen namen ons verstand over en onze longen hingen uit ons lijf. voet voor voet, benen hoog opgetrokken. Zou het ons lukken. JA! Nou ja, twee van ons besloten tijdens onze poging tot het verbreken van het wereldrecord dat Helsinki meer tijd verdiende dan de 13 uur die we de stad hadden gegeven. Terwijl de boot de haven verliet, verloor de Excurcie haar enige participant, die samen met iemand anders het Finse nachtleven ging ontdekken en zich de volgende ochtend bij de bus op weg naar Letland zouden aansluiten.
En toen waren er nog maar 8….

De volgende keer in “The Baltic Tour”: Zouden de twee verloren AEGEE’ers Estland op tijd kunnen bereiken? Zal het bestuur ooit stoppen met McDondals-eten? Hoe zou het hostel in Riga zijn? Waar staat #FreeTheCat voor? Slaapt schuimrubber echt zo lekker? Zoveel vragen, zo weinig woorden. Lees het allemaal in deel 2 van “The Baltic Tour,” exclusief bij de Gronoloog. AEGEE’s Baltic Tour: Vier landen, Negen dagen. What’s next?

The Baltic Tour, Part 1 Obama Cares en hoe 13 uur in Helsinki er plots 22 werden 07
Wordt deze groep ooit weer compleet?!

Sponsors

Inshared
Parcel Pro
Sliponline
Baktotaal
Ledlampen kopen
Rotim.nl Verpakkingen
Shops United
Stellingstunt
Online marketing bureau Traffic Today
Verzekering.nl