Toen ik in maart 2014 bij de Network Meeting in Kopenhagen was, hadden we op een middag een city tour. Terwijl ik door Kopenhagen liep met mijn fotocamera en om me heen keek, realiseerde ik me dat er niets meer was waar ik echt een foto van wilde maken. De stad was niet meer zo bijzonder voor me en ik vroeg me verbaasd af waarom. Ik vond het eruit zien als elke andere Europese stad… Was ik klaar met Europa?
Of dat zo was of niet, op dat moment had ik het grootste deel van de avonturen die ik nu beleef al gepland. In september 2015 ben ik begonnen met een stage in Jakarta, Indonesië. Ik voelde me klaar om naar een ander continent te vertrekken, na zoveel gezien te hebben in Europa. Ik had reiservaring, ik had ervaring met mensen die slecht Engels spraken en ik had ervaring met het maken van vrienden met mensen die je slechts een paar uur kende.
De belangrijkste les die ik geleerd heb in mijn tijd bij AEGEE is het altijd bij je hebben van een slaapmasker en oordopjes. Het geschreeuw van dronken mensen die midden in de nacht terug kwamen naar de kamer, waar minstens tien man sliepen of wakker waren, werd altijd geblokkeerd. Die truc werkt nog steeds, zelfs aan de andere kant van de wereld in een kamer waar je niet iedereen kent.
Reizen met AEGEE vond ik altijd fantastisch. Ik had het altijd zo naar m’n zin met onze bij elkaar geraapte groepen mensen, waar iedereen erbij hoorde en niemand te gek was om te joinen. Maar reizen met AEGEE bereidt je maar een klein beetje voor op de real deal. Hoewel je misschien veel van Europa ziet, hoef je er zelf maar weinig voor te regelen. Er zijn commissies die reizen voor je organiseren en tijdens een Agora kan je simpelweg een programma volgen (of er volledig van afwijken…). Daarnaast zijn de culturele verschillen misschien aanwezig, maar niet dusdanig groot dat het leidt tot hele andere levens. We zijn allemaal studenten en leiden allemaal in ieder geval op een paar punten hetzelfde leven (al is het maar lidmaatschap bij AEGEE).
Ik heb stage gelopen bij de Indonesische Kamer van Koophandel en wat me opviel is hoe gelijk de organisatie hier is aan AEGEE. Er zijn kantoren in elke regio van Indonesië (antennae), er is elke vijf jaar een grote bijeenkomst om een nieuwe voorzitter te kiezen (Agora) en er zijn meer dan genoeg roddels binnen de organisatie om je dagenlang mee te vermaken (nog geen regelarchief, helaas). Wie zegt dat AEGEE slechts een studentenvereniging is? Het bereidt je oprecht voor op het ‘echte’ leven.
Oh, en is het al tijd om bestuursleden te werven voor volgend jaar? Doe het! Twijfel niet, want het is een fantastische ervaring die zich meer dan terug gaat betalen in de toekomst.
Ik ben nu aan het rondreizen in Zuid-oost Azië en mocht je het leuk vinden op de hoogte te blijven van mijn avonturen (of gewoon weg te dromen bij de foto’s van verre oorden), like dan mijn Facebookpagina: Traveling Sunny!
