In Nederland regent het. Vaak. Te vaak? – Wacht maar tot je in Ierland bent. Juist op het moment dat we dachten dat er niet meer regen kon vallen, kon het toch. Van 28 november tot 1 december hadden wij de eer de allereerste excursie van dit jaar bij te wonen. Deze voltrok zich in Dublin, Ierland. Het land van gingers en Guinness. Die twee woorden omschrijven al een hoop. Voeg daar nog aan toe: regen, pubs, science-fiction stoplichtgeluiden en kerstversiering en je hebt een aardig idee van hoe het reisje was. Klinkt als een goede combinatie toch? De kou is namelijk snel vergeten als een goedlachse ginger je een groot glas Guiness aanbiedt (vergeet daarbij wel even de pijn in je portemonnee).
De reis begon in verschillende groepen: sommigen kozen ervoor om al op donderdag of vrijdag af te reizen naar het druilerige Dublin, maar het merendeel arriveerde op zaterdag. De één had een zorgeloze vlucht, de ander had het genoegen tijdens het opstijgen kots in het middenpad van het vliegtuig te zien druipen. Maar dat mocht de pret niet drukken, want op zaterdag werd de AEGEE-spirit aangewakkerd met de eerste pint Guinness. We namen een kijkje op de kerstmarkt, proefden van de gekrulde aardappels op een stokje en dronken goddelijke warme chocolademelk mét marshmallows. Op eigen gelegenheid werden de eerste pubmeals uitgeprobeerd en in de avond zetten we dit luchtig voort met een heuse pubcrawl. Groepjes werden de Temple Bar area ingestuurd met een ei, die aan het eind van de avond heelhuids mee terug genomen zou moeten worden. Het is tot de dag van vandaag onduidelijk waar Columbus is gebleven.
De Temple Bar area had te bieden wat je verwacht van het land der pubs. Overal waar je keek was een pub te vinden en Ierse dames en heren liepen in vol ornaat (v-halzen, glitters, stiletto’s en een plakkaat oranje foundation) door de straatjes. De hollandse nuchtere spijkerbroek-look was voor velen vast een doorn in het oog. Het feit dat het merendeel van de pubs een minimumleeftijd van 21 jaar hanteerde vormde een klein obstakel voor de pubcrawl, maar uiteindelijk wisten de groepjes zich prima te vermaken. Vriendschappen kweken met vreemden? Check. Gratis drank los peuteren? Check. Een variëteit aan bierviltjes stelen? Check (ask Niels). Het volkslied leren? Check.
Moe maar voldaan begonnen we de zondag. Na een ontbijtje en kopje thee (althans, als je een van die verdomde 4 kopjes wist te bemachtigen) liepen we naar de plek waar de stadstour zou starten. Het weer voorspelde al niet veel goeds en dat bleek, want door omstandigheden werd de rondleiding nog even uitgesteld en het tripje naar vissersdorpje Howth naar voren gehaald. De stadstour zou aan het einde van de dag gegeven worden door onze eigen gidsen: Daphne en Karst.
Howth voldeed aan het beeld dat je hebt van het pittoreske Ierland: rotsen, water, bootjes en fish and chips. Het was zo idyllisch dat het bijna nep leek. We liepen een heerlijke wandeling langs de klif, waarbij menig AEGEE’er stoer langs de afgrond paradeerde (Kuch. Astrid. Kuch. Michael). Sommige gekkies haalden het zelfs in het hoofd yoga op een rotsblok te doen. De wandeling vond gelukkig voor het grootste gedeelte plaats terwijl het droog was en de camera’s schoten plaatjes op volle toeren, maar die heb je inmiddels natuurlijk al op facebook voorbij zien komen.
Terug in het stadscentrum kregen we de stadstour waar we natuurlijk met smart op hadden gewacht. Hoewel de moeheid en kou ons dwars zaten, pikten we toch nog wat interessante feitjes op uit de tour van dreamteam Karst & Daphne. Wist jij bijvoorbeeld dat de kleur van Ierland niet groen of oranje is, maar het zogenaamde St. Patrick’s Blue? En weet jij waar de naam Dublin vandaan komt? (Nee? Zoek dan even naar het filmpje op Facebook waar Daphne dit in geur en kleur uitlegt). Ook leerden we over hoe en waar U2 begon en zagen we dat er gewoon stroopwafels worden verkocht in de Ierse hoofdstad.
Op zondagavond beleefden een aantal AEGEE’ers weer bruisende avonturen in de pubs en kropen anderen in een warm bedje of speelden spelletjes. Om 12u werd Annemijn nog even uit haar bed gelicht om dat ze zo nodig jarig moest zijn en om 08:30u stond iedereen weer paraat om de laatste dag in Publin te starten. De dag begon op Trinity College, de lokale universiteit, waar we een rondleiding kregen van een aristocratische man die rechtstreeks uit Harry Potter leek te zijn gestapt. De academische omgeving versterkte dit idee nog een beetje en tegen de tijd dat we de prachtige (serieus, google het) bibliotheek bereikt hadden, leek de universiteit van Groningen toch wel een beetje op een uit de hand gelopen Vinex-project. Leuk feitje is dat de Ierse bibliotheek daadwerkelijk is gebruikt voor de Harry Potter films. Er bleek alleen dat ze dit stiekem hadden gedaan, waardoor de universiteit de producenten kon aanklagen en een aardig geldsommetje binnenharkte. De middag werd ingeluid met wat liters koffie en daarna koos iedereen zijn eigen pad.
Een groot gedeelte van de groep koos voor bier: het bezoeken van de Guinness brouwerij. Hier werden zelf wat pintjes getapt en werd geproost op het dakterras. Een andere groep deed cultureel verantwoord en genoot van het zitgenot op de zachte bankjes die toevallig in het Dublin Castle bleken te staan. Het ‘kasteel’ zelf was ook best mooi en vooral de oude muren die ondergronds te zien waren, vielen in de smaak. Net zoals de warme chocolademelk, thee en gebak die we daarna verorberden in een cafeetje. Tijdens dit momentje van bezinning werd ook opgemerkt dat het ginger-ratio (5/30) in de groep deelnemers boven gemiddelde proportie lag (redbeards niet meegerekend).
En toen was het alweer bijna tijd om los te barsten in een collectieve ‘maar ik wil nog niet naar huis’-huilbui. Dit werd nog even uitgesteld door een heerlijk Indiaas diner, dat bij het merendeel van de deelnemers goed beviel. ‘s Avonds werd het huilen nog even wat extra uitgesteld door het nuttigen van de nodige alcoholische versnaperingen.
Toen was de dag daar: the great exodus. De tassen werden gepakt en dit koste in sommige gevallen net wat meer ruimtelijk inzicht dan op de heenweg. Een aantal deelnemers lachten de vroege terugreizers uit en planden op eigen gelegenheid nog een wandeling of dierentuinbezoek om vervolgens pas in de avond terug te vliegen. De meerderheid liet echter de eerste traan vallen en trok met de ziel onder de arm naar het vliegveld. Deze traan werd gecompenseerd door een klein geniepig glimlachje toen bleek dat de late groep uiteindelijk midden in de nacht strandde op station Almere Poort. Zo zie je maar weer: wie het laatst lacht, lacht het best.
Ook mee op excursie? In Februari vindt de lange excursie plaats! Zorg dat je erbij bent. Is dat niet mogelijk? Ga dan eens mee op een van de liftwedstrijden of bezoek een Europees evenement.
