Welkom in Groningen!
Een aantal jaren geleden kwam ik in Groningen wonen. Ik kwam van een rustig gezellig dorpje uit Drenthe, en nu opeens woonde ik zomaar in de stad. Het stadsleven is toch een stuk anders dan de kleine dorpjes, je moet je aanpassen om te overleven.
Fietsen in Groningen
Hoe gezellig kleine dorpjes kunnen zijn, op een mooie zomerse dag, lekker op de fiets kom je mensen tegen. Je zwaait en zegt vriendelijk hallo tegen eveneens vriendelijke dorpsgenoten. Niet dat je ze goed kent, maar ze wonen in je dorp, dat is genoeg. Lekker zingend, zonder handen aan het stuur een beetje slingeren over de dorpse paden op weg naar de lokale sportclub, niemand heeft er last van.
Ik kreeg een kamer in Groningen en mijn fiets ging in de aanhanger mee. Ik stapte op de fiets, begon te fietsen. Ik zei hoi tegen mijn eerste tegenligger, maar die hoorde mij niet. De tweede tegenligger keek verbaasd op en zo vervolgde mijn reis van honderden dove en verbaasde tegenliggers. In Groningen is het anders: er wordt niet meer vriendelijk hallo gezegd, mensen zijn hooguit vrolijk als ze hun oordopjes in hebben met een leuk muziekje op. Je bent alleen op de fiets, dat moet je weten. Alle duizenden fietsers zijn alleen in de stad. Rijen van mensen fietsen vluchtig door de stad. Aziatische uitwisselingsstudenten schieten hier als torpedo’s op je in, niemand steekt zijn hand uit, stoplichten worden genegeerd en fietslampjes zijn er niet.
Ik vond het vroeger nog spannend als ik zonder lampjes aan naast een politieauto stond te wachten voor het stoplicht. Ik kreeg in mijn dorp wel eens boetes voor rijden zonder licht, maar in de stad heeft de politie het duidelijk opgegeven. Tegenwoordig heb ik bijna de neiging om zonder lampjes, met een mobiel in mijn hand voor een politieauto door rood licht te rijden. Ik voel me gewoon zo genegeerd. Ik wil de wetten wel volgen, maar als niemand dit wat uitmaakt: wat is het voordeel dan van wachten voor het stoplicht? Ik moet mezelf redden: ik ben vrij om te fietsen waar ik wil, maar ook vrij om aangereden te worden door een sjezende Domino’s scooter.
Studeren in Groningen
Iedereen fietst kriskras door elkaar heen overal naar toe, faculteiten zitten verstopt en zo is het. Locaties op het Zernike, een aantal midden in de stad en daar nog een aantal omheen (zoals psychologie), maar ook weer studies in het ziekenhuis. Er is geen touw aan vast te knopen maar je moet wel gelijk je weg vinden. Het lokaal niet kunnen vinden is gewoon hartstikke dom, maar het overkomt iedereen. In de keiweek heb je mooie pubcrawls zodat je overal weet waar je uit kan gaan, je kent elke kroeg. Maar een faculty crawl? Nee daar doen ze niet aan. Hoe leuk zou het zijn, in het ziekenhuis vijf verschillende pilletjes adten, daarna naar de business faculteit €10,- beleggen en winst maken. Zo leer je tenminste waar je moet wezen.
Een mooi plattegrondje van alle faculteiten en lokalen krijg je niet. Niemand vertelt je waar de Aletta Jacobshal staat. Ik heb orde en structuur nodig in mijn leven, maar ik moet mijzelf redden. Googelen waar de lokalen zijn, googelen hoe ik daar dan in hemelsnaam kom. Ik ben volwassen.
Het uitgaan in Groningen
Ik heb een “NEE JA” sticker op mijn brievenbus, zo krijg ik elke week de Groninger gezinsbode door mijn brievenbus. Altijd handig om te weten wat er in de stad gebeurt en wat er op de planning staat. Eén van de krantenkoppen luidt; “Vrouw van 21 slaat met glazen en krukken in op drie mannen”. Nieuwsgierig op zoek naar alles wat misgaat in de wereld, lees ik verder. “Drie jonge mannen hebben een voor hun onbekende vrouw aangerand op een zaterdagnacht.” Dat klinkt ernstig denk ik, vrouwen zijn nu in Groningen nergens meer veilig. Ik lees verder: “Het delict vond plaats in een uitgaansgelegenheid aan de Poelestraat, de vrouw en de mannen waren in erg beschonken staat.” Aha, nu wordt het duidelijk, het was tijdens uitgaan en opeens kon ik de hele situatie voor mij zien. Jongens proberen meisje te versieren, knijpen in bil, meisje had een flesje in haar hand en gaat helemaal los. Dat soort scenario’s heb ik wel vaker meegemaakt in bepaalde kroegen (niet dat ik betrokken was trouwens).
Tijdens het uitgaansleven ontstaan er andere wetten: iedereen gaat los, iedereen is dronken, iedereen is geil. Nou ja, een groot deel dan. Paringsdansen worden uitgevoerd op de dansvloeren en alfa-apen vechten met elkaar de strijd uit over het leiderschap van hun territorium. Sterke mannen plassen nog even naast de wc om hun gewonnen gebied af te bakenen: alles om de vrouw maar te versieren. Als het de alfamannen niet gelukt is om een wijfje te verleiden en mee te nemen naar hun grot dan moeten deze zielige mannen wat anders. Dan willen ze een andere buit en gaan ze jagen. Dit is de tweede grote hobby van de man, vlees eten. Of het nu is bij de Max, Hasret of de Antalya: er moet veel gegeten worden. Zo behouden ze nog enige eer aan hun mislukte avond. De plastic bakjes en servetjes van de kroketten van de Max worden nonchalant op de grond de gegooid en het wordt langzaam een dikke puinzooi op straat, maar dat mag: want het is zaterdagnacht. Niemand maakt het ’s nachts wat uit wat er allemaal op de grond ligt, gebroken glas krakend onder je schoenen, een kwakje mayo plakkend aan je zool. Dit is best normaal voor een drukke stapavond. Niemand doet er wat aan.
De gemeenschappelijke orde laat het afweten, de politie grijpt niet meer in. Het is zelfs zover gekomen dat kroegen hun eigen alfamannen hebben ingehuurd om het territorium van hun kroeg af te bakenen, want de politie doet er niets meer aan. Deze opper alfamannen zijn de uitsmijters en uitsmijten is ook het enige wat zij doen, als het even kan van een hoge trap naar beneden.
Als je dorpen gewend bent, is het hier best anders. Zorg ervoor dat je als alfa gewoon de sterkste bent. Als je geen alfa bent, dan moet je soms mensen je laten aanstoten en hen voorbij laten gaan, je ego laten vallen en meedeinen. Hoe dan ook: wees op je hoede, je moet voor jezelf zorgen. Geen zorgen, je kan je avond altijd succesvol afsluiten, al is het met een partner of een lekkere grote Döner kebab.
Conclusie
Je wordt volwassen en dat moet je weten. Niemand zorgt meer voor je: je moet het helemaal zelf doen. Ga lekker fietsen, studeren, en paren. Doe het lekker zelf, maar pas er ook mee op. Voordat je het weet lig je onder een uitwisselingsstudent, zit je in het foute lokaal, of lig je onder een uitwisselingsstudent die dan ook nog een alfa is. Niemand let meer op je, zelfs de politie doet niets meer. Het wordt een hele leuke tijd en dat meen ik!
Veel plezier in Groningen!
