Waar op deze aardbol begaven onze AEGEE’ers zich deze zomer? In Nederland, Europa, of een meer exotische bestemming? Wat deed Anna Sophie bijvoorbeeld in Iran en wat heeft Lisette beleefd in Rusland, India en Thailand? En hoe vond Jildert het om een roadtrip door Europa te doen? Lees snel verder.
Anna Sophie: Iran
Wie mij een beetje kent zal zich niet heel erg verbaasd hebben over mijn reisbestemming van
afgelopen zomer: de Islamitische Republiek Iran. Ik heb al enige tijd een fascinatie voor het land en had dan ook hoge verwachtingen voorafgaand aan mijn reis. Toch werd ik in mijn omgeving door velen voor gek verklaard: ‘Iran?! Is dat niet heel gevaarlijk?’. Nee, maar helaas is dat wel het beeld dat de meeste mensen hier hebben.
Deze algemene negatieve indruk van Iran heeft als gevolg dat er maar weinig toeristen zijn in het land. De bevolking is vaak verbaasd om je te zien, maar vooral erg nieuwsgierig naar waar je vandaan komt en wat je van Iran vindt. Ook ben je als toerist een soort bezienswaardigheid waar iedereen graag foto’s van wil hebben. Zo kreeg ik regelmatig een klein kind op schoot gezet, waar moeders dan een leuk portret van maakte of vroeg een groep meiden giechelend om een groepsfoto samen met mij.
Naast nieuwsgierig zijn de Iraniërs bovenal ontzettend gastvrij en vriendelijk. Ze nodigen je uit om te komen eten, thee te drinken en zelfs om bij hen thuis te logeren. Meestal doen ze dit uit pure hartelijkheid, maar in sommige situaties is deze gastvrijheid te verwarren met een beleefdheidsnorm die voor veel misverstanden kan zorgen. ‘Ta’arof’ noemt men het in Iran. Het is eigenlijk een ‘nee’ dat impliciet ‘ja’ betekent. Winkeliers zeggen bijvoorbeeld dat je ze niets hoeft te betalen, terwijl ze wel degelijk geld willen. Heel ingewikkeld in het begin, maar na een tijdje wen je eraan dat je moet blijven doorvragen en aandringen.
Natuurlijk zijn er in Iran regels waar ik me aan moest aanpassen, vooral als vrouw zijnde. Het hele lichaam moet bedekt zijn en ook is het verplicht in het openbaar een hijab te dragen. Nu vond ik het niet erg om dat 3 weken te doen, maar ik kan me voorstellen dat veel jonge vrouwen in Iran er wel een probleem mee hebben. En dat zij op zijn minst zelf de keuze willen hebben om de hijab wel of niet te dragen. Er is een zedenpolitie die in de gaten houdt of deze voorschriften worden nageleefd en daarnaast kun je in moskeeën worden aangetikt met een plumeau als je hoofddoek een stukje verschoven is. Verder is er overal in het openbare leven eigenlijk een scheiding tussen mannen en vrouwen. Het meest bizarre was voor mij het concept van een vrouwenpark; een plek met enorme muren er omheen waar alleen vrouwen in mogen, waar je mag fietsen en soms zelfs zwemmen (en waar de hijab dus af mag, woehoe!) .
In ieder geval heb ik een heerlijke reis gehad waarin ik heel veel van de Perzische cultuur heb gezien en geproefd. Te veel indrukken om hier in zo’n kort stuk te beschrijven. Iran heeft mijn verwachtingen op alle vlakken overtroffen. Ik heb mij geen moment onveilig gevoeld en heb vooral ontzettend veel lieve mensen ontmoet. Dat maakte het afscheid wel een beetje emotioneel, maar eigenlijk weet ik wel zeker dat ik nog eens terug ga naar dit prachtige land.
Lisette : Rusland, India, en Thailand
Afgelopen zomer hebben wij, Douwe, Patrick, Karlien en Lisette, een superleuke reis door Rusland, India, en Thailand gemaakt. Onze zomervakantie begon eigenlijk op een koude decemberdag in Sint-Petersburg. We waren na een gezellige Network Meeting allemaal wat langer gebleven om de stad te bekijken en waren het erover eens dat we allemaal terug wilden naar Rusland. Een van ons kwam toen ineens met een idee: we konden best een keer met zijn allen terug! Toen we terug kwamen in Nederland bleken we als echte AEGEE’ers echter te veel reisfantasie te hebben om het bij Rusland te laten, waardoor we voordat we het wisten een vlucht van Moskou naar Delhi hadden geboekt.
Ruim zeven maanden later was het eindelijk zover, Douwe, Patrick en ik zouden teruggaan naar Sint-Petersburg en Karlien zou een paar dagen later komen als we in Moskou waren. Terug zijn in Sint Petersburg was fantastisch, de stad was heel anders dan in de winter, we hebben vrienden van de NWM terug gezien, een erg interessante rommelmarkt vol met naziprullaria bezocht, de Peterhof en natuurlijk hebben we het Fabergé-museum bezocht! Daarna zijn we met de trein naar Moskou gegaan, wat voor een paar van ons dankzij een erg vriendelijke medepassagier ook nog een avontuur werd; als je reisgenoot een Turkmeen is die wodka in koffiemokken schenkt weet je dat je een goede reis gaat hebben.
Moskou vonden we ook prachtig. Natuurlijk waren we bij de highlights van de stad als het Kremlin en het Rode plein geweest, maar ook in heerlijk relaxte parken, de Staatsbibliotheek van Lenin (waar je het gevoel hebt 30 jaar terug in de tijd te zijn) en een koffietentje waar ze experimentele koffie verkopen.
Na dit alles vlogen we door naar New Delhi, waar we de eerste cultuurshock doormaakten, vooral veroorzaakt door de hitte, drukte, het verkeer en niet te vergeten af en toe een verdwaalde koe. We vonden het desondanks geweldig; er waren vrijwel geen westerse toeristen, we hebben het Gandhi Memorial gezien, de grootste moskee van de stad, het mausoleum waarop ze de Taj Mahal gebaseerd hebben en nog veel meer. Dat er bijna geen westerse toeristen waren zorgde er ook voor dat wij ware bezienswaardigheden waren en een soort beroemdheden waren waarmee iedereen op de foto wilde. Daarna zijn we nog doorgegaan naar Agra en Jaipur voor de Taj Mahal, het fort van Agra, de roze binnenstad en het fort van Jaipur.
Zoals in iedere plaats waar we geweest waren hadden we ook in India het liefste meer tijd gehad, maar we hadden alles natuurlijk al vastgelegd en moesten afscheid nemen van Patrick, die nog een tentamen had, en door naar Bangkok.
Bangkok was een oase van rust na de drukte van Delhi, maar het was toch wel even wennen dat niemand meer met je op de foto wilde. Na een paar dagen in Bangkok hadden we er weer genoeg van en namen we de bus naar Chiang Rai, waar we de Witte Tempel bezocht hebben, een trekking gedaan hebben, Douwe op avontuur ging met een scooter, we naar de Golden Triangle zijn geweest en nog een ijsje hebben gegeten in Laos. Daarna gingen we door naar Koh Tao, waar we vrienden hebben gemaakt met haaien en schildpadden, op het strand gechilld hebben en de boot hebben genomen voor een supermooie Full Moon party op Koh Pha Ngan. Na nog een paar dagen op Koh Samui en het Ang Thong National Marine park, was het toch echt tijd om door te vliegen naar Kuala Lumpur.
We hadden maar een dag in Kuala Lumpur voor we naar huis zouden vliegen, maar hebben toch nog een paar oefenrondjes van de City Grand Prix en een uitzichtpunt kunnen zien. We hadden nog hoop dat de vlucht overboekt of minstens een dag vertraagd zou zijn, maar dat bleek tevergeefs, waardoor we 8 augustus moe en met heel veel tegenzin in Frankfurt aankwamen.
Jildert: Roadtrip
Ik heb deze vakantie een roadtrip gedaan, wat zo’n beetje neer komt op een auto kopen met vrienden en dan gewoon gaan! Het is de tweede keer dat ik dit gedaan heb, en ik raad het iedereen ten zeerste aan!
Nederland en Duitsland hebben we gewoon achter ons gelaten dus het eerste land waar we terecht kwamen was Oostenrijk. Het was rot weer, maar de bergen deden toch hun best om het leuk te maken. In Sell am See dachten we alleen even te overnachten, maar we werden wakker in een sprookje: de zon scheen en er was een hemels uitzicht wanneer je buiten het hostel stond. Hier bleven we toch nog wat langer hangen dus. Daarna zijn we door de bergen heen gegaan (awesome!), waar de auto heel hard moest werken, maar het beestje kreeg het voor elkaar!
We vervolgden onze reis naar Slovenië: het was erg donker, het was nacht.
In Kroatië stapten we wel uit. Om 3 uur in de ochtend kun je alleen niet de camping op, zo hebben wij ondervonden. Gelukkig is het strand altijd een optie. De camping hebben we daarna alsnog opgezocht voor twee nachtjes en hier hebben we vooral genoten, bier
gedronken en ik heb ook nog gedoken met perslucht!
Na Kroatië volgde Bosnië. Eén woord: HEET ( +/- 50 graden). In Mostar was er gelukkig een riviertje dat 12 graden was: ‘s ochtends een goede opkikker. We hebben hier ook een natuurlijke bron bezocht (blagaj) en een ontzettend mooie waterval (Kravice). Het oude Centrum was ook erg mooi, maar wat het meest in mijn geheugen is blijven hangen is de erfenis die de burgeroorlog in de jaren ‘90 achter heeft gelaten: ontelbaar veel flatgebouwen vol met kogelgaten.
We vervolgden onze route door Servië naar Hongarije. Het was de bedoeling direct door Servië heen te rijden. Maar het bleek dat als je een gat aan de zijkant van de weg opzoekt, je er toch iets langer blijft hangen. Twee lekke banden gaven ons in ieder geval 4 uur de tijd om even van het landschap te genieten.
De laatste bestemming was Hongarijë: hier moesten we nogmaals erg lang wachten bij de grens, voordat we verder konden naar Tiszakécke (dicht bij Ketckemet). Na een dikke week bier en niks, ben ik nog naar Budapest geweest om onze Marijn op te zoeken en heb ik ook nog een bezoek aan Vác gebracht. Een mooie stad met een rijke geschiedenis, gelegen aan de Donau.
En toen was het klaar. Helaas. Ik nam het vliegtuig terug naar Eindhoven (de auto bleef achter in Hongarije, net zoals mijn vrienden) en liep op dezelfde dag nog mee met de KEI-parade in Groningen: een mooie afsluiter van mijn vakantie.
