Uitzwaaien: AEGEE’ers op reis

Een AEGEE’er houdt van reizen, dat staat vast. Welke AEGEE’ers kunnen we uitzwaaien en waar brengen zij de zomer dan precies door? De redactie sprak met een aantal reislustige gezelschappen over hun vakantieplannen: met Jorrit, Julian en Astrid.

 

Vertel eens, met welke AEGEE’ers ga je op vakantie?

Jorrit: Samen met Siebe en Justin ga ik op vakantie.
Julian: Ik ga op vakantie met een vriend, geen AEGEE’er helaas!
Astrid: Met jou! Wij, Annetrein en Atlastrid, gaan met z’n tweeën op reis! Duh.

 

Waar ga je heen en hoe lang?

Jorrit: Justin en Siebe komen eerst naar Stockholm (want daar woon ik nu) en vanaf daar gaan we met de Artic Circle Nighttrain naar een heel klein plekje boven de poorcirkel genaamd Abisko en dan begint ons avontuur Into the Wild! Een 7-daagse wandeltocht door de bergen in noord-Zweden. Als we heelhuids terug komen, laat ik Justin en Siebe nog het mooie Stockholm zien voor enkele dagen voordat zij naar Groningen terug gaan met AEGEE’s reismiddel: de liftduim (red.: inmiddels is er toch een retourtje per luchtruim geboekt).
Julian: Ik ga 28 dagen naar Iran.
Astrid: Wij zullen in Augustus op zoektocht gaan naar de verscholen pareltjes op dit prachtige continent. 22 Dagen lang verplaatsen wij ons per trein, vanuit Lyon naar elke plek waar de westenwind ons brengt. Het oorspronkelijke plan was nogal gedetailleerd, tot we beseften dat plannen leuk zijn om te maken maar niet om uit te voeren.

Kungsleden Trail, Zweden
Kungsleden Trail, Zweden

 

Waarom gaan jullie met elkaar weg en hoe zijn jullie op de bestemming gekomen?

Jorrit: We gaan met elkaar weg omdat we tijdens de jaren bij AEGEE goede vrienden zijn geworden en op zoek zijn naar avontuur in het wild! Het begon met een idee van Justin om een (willekeurige) rivier te zoeken en langs de rivier te lopen voor dagen totdat we een dorpje zouden vinden. Omdat je in Nederland al na een half uur lopen een dorpje ziet zou dat een wat korte vakantie worden. Na wat onderzoek hebben we een wandelpad gekozen dat de Kungsleden heet. (Kungsleden is Zweeds voor Koningspad). Over de hele Kungsleden doe je ongeveer een maand en wij hebben gekozen voor het zevendaagse deel tussen Abisko en Nikkaluokta. Midden het het land van de Sami en rendieren en langs/over de hoogste berg van Zweden!
Julian: Een aantal jaren geleden sprak ik iemand op een feestje die naar Turkije is gelift, en vanuit daar de bus pakte naar Iran. Toen ik dit een vriend vertelde, zei hij meteen dat we ook naar Iran moeten gaan. En dat gaat nu dus gebeuren!
Astrid: Ons ‘plan’ ontstond lang geleden (nou eigenlijk helemaal niet zo lang) op een grauwe winterdag. Om ons winterdipje te verzachten zochten we obsessief naar plaatjes van warme zomeroorden op het internet. Toen het woord ‘Interrail’ viel bleek dit voor ons beiden een lang gekoesterde droom te zijn. Nogal impulsief besloten we gezamenlijk deze droom te verwezenlijken. Sindsdien vermaken wij ons dagelijks met het fantaseren over onze nu al legendarische reis. Dagelijks appen we plaatjes van helder blauwe meren, glooiende groene heuvels en vergulde paleizen.

 

Wat denk je wat het hoogtepunt wordt van jullie reis?

Jorrit: Het letterlijk hoogtepunt van de reis wordt waarschijnlijk de Kebnekaise, de hoogste berg van Zweden. Middernachtzon en wakker worden midden in de natuur worden ook hoogtepunten!
Julian: Weet ik nog niet, ik ben heel erg benieuwd naar de mensen, het land en de cultuur. We gaan veel musea, moskeeën e.d. bekijken.
Astrid: Het is niet echt een hoogtepunt, maar ik denk dat dat voornamelijk het gevoel zal zijn dat we kunnen doen wat we willen, wanneer we maar willen.

 

Wat gaan jullie zoal doen?

Jorrit: Eigenlijk gaan we een week lang wildkamperen en lopen. Jagen en vissen staat ook nog op de (voedsel) wish list! (red.: inmiddels weten deze ervaren wandelaars dat jagen en vissen verboden is in het wandelgebied)
Julian: We gaan nog een stuk wandelen en vooral kijken wat het land te bieden heeft.
Astrid: Er zijn dingen die we graag zouden willen zien, hoewel het plan dus niet vast ligt. Graag zouden we het Bledmeer in Slovenië, het museum met Klimt in Wenen en het museum met Ötzi in de hoofdstad van Zuid-Tirol van de bucketlist afstrepen. Verder zien we er naar uit om urenlang door het treinraampje de mooiste landschappen langs te zien glijden, terwijl Annemijn een deuntje speelt op haar ukelele en Astrid werkt aan een novelle over deze reis. Nieuwe vriendschappen, een Italiaans klinkende tongval en voeten vol blaren zullen souvenirs zijn die wij mee terug nemen naar ons kikkerlandje.

Bledmeer, Slovenië
Bledmeer, Slovenië

Waar ben je zenuwachtig voor?

Jorrit: Of we genoeg eten mee hebben en niemand geblesseerd raakt. In het midden zit je namelijk 3,5 dagen lopen vanaf de dichtstbijzijnde weg af dus dat wordt het een heel duur helikopter ritje.
Julian: Dat ik twee weken lang alleen op pad ben. Ik heb nog nooit alleen gereisd, en omdat ik het land en de cultuur helemaal niet ken ben ik hier best zenuwachtig voor.
Astrid: Zenuwachtig zijn we niet echt, benieuwd wel. Zal het tegenvallen? Hoe snel hebben we genoeg van treinen? Is het gedram op die ukelele wel zo lang verdraagbaar? Astrid hoopt vurig dat we geen slachtoffers van zakkenrollers worden, of dat we thuis komen met een pakketje boetes, omdat we ons niet hielden aan de treinetiquette. Mocht dit gebeuren, dan is dit waarschijnlijk te danken aan onze niet erg gedetailleerde voorbereiding. We hebben trouwens wel nagedacht over welke muziek we willen horen in de trein (Paul Simon: one love), hoe we zo min mogelijk bagage mee kunnen nemen en in welk boekje we onze ervaringen gaan opschrijven.

 

Wat hebben jullie allemaal gedaan ter voorbereiding?

Jorrit: Best wat! We moeten voor zeven dagen eten mee nemen, want je loopt in de wilde natuur zonder winkels o.i.d. Daarnaast extra tent gekocht en een anti-muggenhoedje (ontzettend sexy zie je er dan uit….) en trainen met wandelen.
Julian: Ik heb mij een beetje ingelezen in de geschiedenis van het land, en veel lichte reisspullen gekocht. Ik moest ook nog een aantal dunne lange broeken kopen, omdat mannen geen korte broeken mogen dragen.
Astrid: We hebben voor de eerste paar nachten iets geboekt en verder hebben we vooral mooie plaatjes bekeken! O ja, en Annemijn kent al vier liedjes op de ukulele.

Teheran, Iran
Teheran, Iran

Strakke planning of ‘we zien wel als we daar zijn’?

Jorrit: Aan het einde van elke dag zetten we ergens onze tenten op dus “we zien wel als we daar zijn” is redelijk van toepassing hier!
Julian: Het eerste deel is redelijk strak gepland. Wat ik in de twee weken ga doen daar ik alleen ben heb ik nog niet gepland.
Astrid: Van een nauw uitgewerkt plan is dus niet echt sprake, maar we hebben in ieder geval een doel: go pauper, or go home. We zullen er een sport van maken maximaal te genieten, voor zo min mogelijk geld. Natuurlijk zullen we wel realistisch blijven, maar we laten ons niet afschrikken door een nachtje kamperen in de Sloveense wildernis of onder de sterrenhemel op een strand.

 

Local food of locale mac?

Jorrit: Gedroogd voedsel en zelf gebakken brood. En hopelijk de lokale riviervis!
Julian:  Local food, maar ze hebben ook kebab 🙂
Astrid: Local food en zo nu en dan zelf culinair doen door een eenpansgerecht te produceren.

 

Hostel of hotel (of wat anders)?

Jorrit: Tent natuurlijk!
Julian: Zo goedkoop mogelijke hostels!
Astrid: We zullen dus ook zeker een tentje meenemen en mocht ons ruimtelijk inzicht tekort schieten om een tent op te zetten, of mochten de weergoden ons haten: dan kiezen wij voor een nachtje in een hostel. Kunnen we meteen horen van andere reizigers wat we niet mogen missen of welk lokaal gerecht niet te happen is.

 

Beschrijf je toekomstige reis in een woord:

Jorrit: Wandelavontuur!
Julian: Avontuurlijk!
Astrid: Ontdekkingstreinreis.

 

Sponsors

Inshared
Parcel Pro
Sliponline
Baktotaal
Ledlampen kopen
Rotim.nl Verpakkingen
Shops United
Stellingstunt
Online marketing bureau Traffic Today
Verzekering.nl