Ben jij ook benieuwd wat er gebeurt als je dood gaat? Vele religies denken een antwoord te hebben op deze vraag. Vaak hebben ook niet-religieuze mensen een sterke intuïtie over dit onderwerp. Mij is gevraagd om verschillende theorieën met betrekking tot de dood te evalueren. Ik zal eerst elk van deze theorieën kort belichten om vervolgens mijn keuze uit een te zetten voor één van deze theorieën.
Ten eerste is er de theorie genaamd reïncarnatie die stelt dat je na dit leven in dit lichaam terugkeert in een andere levensvorm. Na dit menselijke leven keer je bijvoorbeeld terug in vogelvorm. Je nieuwe leven begint dan zonder enige herinnering te hebben van je vorige leven. De Limbo theorie stelt vervolgens dat je fysieke lichaam sterft maar dat je als geest blijft voortbestaan. De geest blijft ook bestaan bij de Recursie theorie waar je leven als het ware gereset wordt maar je behoudt je herinneringen. Je keert terug als baby maar met de levenservaring van je vorige leven. De onsterfelijkheidtheorie biedt een idyllisch perspectief waarbij de mens gewoon oneindig blijft doorbestaan. Tot slot is er de oblivion theorie die simpel stelt dat er na de dood niks is. De laatste theorie heeft mijn voorkeur.
Al deze theorieën, behalve de laatste, zijn gestoeld op een fundamentele aanname: het Cartiaans dualisme. Cartiaans dualisme is een positie die stelt dat het lichaam en de ziel twee verschillende entiteiten zijn. Er is hierbij een sterke scheiding tussen de onstoffelijke ziel en het fysieke lichaam. De ziel zit in het lichaam opgesloten en bestuurt haar als het ware. Deze scheiding is noodzakelijk voor theorieën zoals de recursief theorie en de reïncarnatie theorie. De onstoffelijke ziel moet immers vrij zijn wil hij zich opnieuw nestelen in een lichaam. Ook bij de recursie theorie moet het geheugen opgeslagen in de ziel intact blijven na de reset. Cartiaans dualisme is in de huidige Philosophy of Mind echter geen populaire positie meer. Een groot gebrek aan dit dualisme is dat het geen verklaring kan bieden voor het feit dat een niet fysieke ziel invloed kan uitoefenen op iets puur fysiek iets zoals het lichaam. Het is veel aannemelijker te stellen dat mentale processen te reduceren vallen tot fysiologische processen. Je geest/het mentale is niet een los zwevend iets maar een koud fysiologisch proces dat in het brein en lichaam plaatsvindt. De pyschologische vocabulaire loopt hierin heel erg achter. In de toekomst zullen we niet meer spreken over een depressie maar over bijvoorbeeld een overactieve pre-frontale cortex of een hormonale afwijking.
Concluderend kan je stellen dat het niet zinvol is om te spreken van een scheiding tussen lichaam en geest zoals het cartiaans dualisme dat doet. Het mentale en het fysieke zijn het hetzelfde. Je lichaam is je geest. Dat betekent helaas ook dat wanneer wij fysiek zijn weggerot onder de grond er ook helemaal niets meer van ons geestelijke over is. Kortom; na de dood is er niets, dus geniet van het leven.
