London calling

Eind september ben ik op het vliegtuig gestapt richting Londen. Londen is misschien geen exotische bestemming, maar stiekem is het altijd al een droom van me geweest om hier een tijdje te kunnen wonen. Zo’n Erasmus semester is daar dan natuurlijk een ideale gelegenheid voor. Voor de gelukkigen die zijn opgegroeid met Disney: mijn favoriete scene in Peter Pan is wanneer hij samen met z’n vers gekidnapte kroost over Londen heen vliegt en vervolgens langs de Big Ben heen zoeft. Wat mij betreft had Walt Disney daarna wel een end mogen breien aan die film. Fantasieland kan me gestolen worden, Londen is toch veel leuker.

Ik studeer hier inmiddels al weer een paar maanden en het bevalt me tot nu toe prima. Wat zeg ik, meer dan prima! De universiteit waaraan ik studeer is lichtelijk (lees gigantisch) chaotisch, maar dat kan de pret niet drukken. Ik vind het leuk om in een omgeving te studeren waar het vanzelfsprekend is om tien verschillende culturen in één klaslokaal tegen te komen. Iets dat ik niet gewend ben in Groningen. De eerste paar keren was het dan ook wennen toen een professor door het lokaal stond te brullen, omdat ze anders niet door het ‘rumoer’ van het vrijdaggebed heen kon komen dat in het lokaal ernaast plaatsvond. De potpourri van culturen levert in ieder geval interessante discussies op in de klas en het kan er dan ook best verhit aan toe gaan. Een discussie over racisme en discriminatie is voor velen een discussie over hun eigen dagelijkse leven en niet slechts over ‘racisme’ als een abstract gegeven, zoals ik het soms wel ervaar omdat ik er niet direct ervaring mee heb.

Maar goed, om maar even op Erasmus zaken terug te komen: feestjes. Ja feestjes heb je hier vaak. En veel. Laatst was ik in een oude bioscoop die tegenwoordig wordt gebruikt voor concerten en clubavonden. Eigenlijk had ik niet zo’n zin om te stappen, maar omdat ik weet dat mijn vrienden niet zonder mijn gezelschap kunnen (grapje natuurlijk), was ik toch maar meegegaan. Wat zich in die bioscoop afspeelde, zal ik niet snel meer vergeten. Sta je eerst buiten nog in de Londense kou, eenmaal binnen betreed je een wereld die ik alleen maar kan beschrijven als ‘drag queen extravaganza’. Het was te bizar voor woorden, maar wel heel erg leuk om mee te maken. Lichtelijk getraumatiseerd, maar vooral wat wereldwijzer kwam ik die ochtend weer naar buiten.

Zoals in iedere wereldstad het geval is, rijden de mensen hier als gekken. Het ‘survival of the fittest’ principe gaat hier toch wel op. Een stoplicht wordt door het gros van de bevolking niet gezien als een bevel, maar als een vriendelijke suggestie. Misschien zelfs alleen maar als gekleurde decoratie, ik ben er nog niet over uit. Toen ik in het bijzijn van mijn studie begeleider voorstelde om voortaan de fiets te pakken, dreigde ze me van de uni te trappen. Ze wilde geen dooien op haar geweten hebben.

Ik kan begrijpen waarom sommigen Londen een verschrikkelijke plek vinden, of er in ieder geval niet aan moeten denken om er te wonen. Het is gigantisch groot en hectisch en ik was een paar maanden geleden dan ook bang dat ik hier zou ‘verzuipen’ in de massa (figuurlijk, niet letterlijk). Toch is het me uiteindelijk reuze meegevallen. Er worden veel dingen georganiseerd voor uitwisselingsstudenten en zo heb ik dan ook veel leuke mensen leren kennen en een aantal goede vrienden gemaakt. Vorige week zijn we een weekend lang naar Edinburgh geweest en die week daarvoor ging mijn lang gekoesterde wens in vervulling: een kijkje nemen in de studio’s waar Harry Potter is opgenomen! Ook vind ik het leuk om in mijn eentje rond te wandelen (wat een wild Erasmus bestaan zeg!) en op die manier Londen te ontdekken. Er is hier altijd wel iets te zien of te doen. Ik had niet verwacht dat ik me zo snel thuis zou voelen in zo’n grote stad. Ik heb nog twee maanden te gaan en misschien gebeuren er nog dingen waardoor ik terug zal verlangen naar Grunn, maar het enige waar ik op dit moment naar verlang is de Euro (wonen in Londen is pokkeduur) en mama’s pompoensoep nu de winter aanbreekt. Het zou leuk zijn om m’n vrienden weer te zien en natuurlijk is Groningen knus en gezellig, maar toch ben ik blij dat ik hier nog even kan blijven.

Sponsors

Inshared
Parcel Pro
Sliponline
Baktotaal
Ledlampen kopen
Rotim.nl Verpakkingen
Shops United
Stellingstunt
Online marketing bureau Traffic Today
Verzekering.nl