In de donkerste dagen in het Hoge Noorden vraagt Susan mij een licht te schijnen op de gang van zaken in Noord Schotland, Saint Andrews. Daar kan ik natuurlijk geen nee tegen zeggen, al was het maar om een excuus te hebben me, vergezeld door een kopje thee, nog eens in de verwarming te kruipen, want het is hier inmiddels ver onder nul!
Na vijf heerlijke jaren in Groningen en bij AEGEE ben ik dit jaar mijn Master Middle East, Caucasus and Central Asian Security Studies gaan doen in Saint Andrews. Waarom? Omdat ik naar een plaats wilde waar ik nog nooit van had gehoord, omdat Schotland als nationaal dier een eenhoorn bleek te hebben en omdat Saint Andrews het dichtst in de buurt komt van Zweinstein en ik tegenwoordig dan ook in een kasteel woon!
Helaas nog geen toverschool, maar een 15e eeuws kasteel gets close enough to the real thing! Ik deel mijn optrekje met 50 internationale studenten van China tot Amerika en van Azerbeidjan tot Ijsland, meer AEGEE-Spirit kan je volgens mij niet krijgen. We delen een grote eetzaal, een woonkamer en een aantal keukens en we eten iedere ochtend, middag en avond met iedereen samen. Naast het opeten van het eten leidt dit meestal tot ellenlange maatschappelijke en politieke discussies maar ook een flinke dosis rivaliteit tussen verschillende nationaliteiten en vooral bij wie “alles beter”, “alles goedkoper” en “alles lekkerder” is. Ik kan daarom iedereen aanraden om een keer in het buitenland te gaan studeren, ik heb nog nooit zoveel over de wereld meegekregen (zij het gekleurd) dan nu.
Ook mijn studie is heel internationaal, met 18 studenten en 14 nationaliteiten zijn wel behoorlijk gemixed en zijn er genoeg mogelijkheden om ook na dit jaar een bezoek te brengen aan 13 nieuwe landen voor mij! Naast het huis waar ik in woon bestaat Saint Andrews voor de rest eigenlijk ook alleen maar uit kastelen, ruines, kerken en andere Middeleeuwse gebouwen. Ondanks dat het stadje maar 17000 inwoners rijk is, is het levendig genoeg hier op straat aangezien er van die 17000, 7500 studenten zijn. Genoeg cafes, kroegen en huizen waar je kan crashen voor een feest. Één van de grootste feesten van het jaar vind plaats in Raisin Weekend. Aan het begin van je studie krijg je een “academic mom & dad” toegewezen (ik vermoed dat ze de Europa & ma van ons hebben afgekeken). In het beruchte Raisin Weekend ga je, na een aantal familiediners voorafgaand, op zaterdag met je moeder speurtochten houden door de stad en ga je zondag (vanaf 06:00 uur) drinken met je vader! Tot slot is er op maandag, als iedereen nog brak dan wel dronken is, een enorm schuimgevecht gehouden op het veld naast de universiteit waarbij zelfs de meeste leraren nog mee willen doen.
Daarnaast lijkt Saint Andrews ook aardig op Groningen gezien het zo’n 160 verschillende studentenverenigingen heeft en je echt van alles kan doen. Gezien de studiedrukte heb ik me enigzins in moeten houden en ben ik hier alleen bij de Europese vereniging en de hiking society gegaan. De hiking society is wel echt heel erg leuk om te doen. Schotland is namelijk één van de mooiste gebieden die ik ooit in mijn leven gezien heb, zo mogelijk de mooiste van in ieder geval Europa! Er zijn heel veel hoge bergen te beklimmen, meren om te zwemmen en bossen om door te wandelen. Ook al ging ik de eerste keer een heuveltje op al bijna drie keer out omdat ik bergbeklimmen niet echt gewend was in idylisch en plat Groningen, is het absoluut een vakantie waard. Een eenhoorn heb ik hier helaas nog niet gezien, daartegenover staat wel dat ik Nessie inmiddels al heb mogen ontmoeten, een schat van een dier en bewoner van een bizar mooi meer!
Saint Andrews is eigenlijk in vele opzichten gelijk aan Groningen, maar dan aan zee en zonder een AEGEE helaas. Maar iedereen is welkom om langs te komen en een beetje AEGEE naar me toe te brengen, ik zit er nog tot september. Anders ben ik voor die tijd vast nog wel in Groningen om de borrel nog eens te bezoeken!
