De eerste liftwedstrijd van dit jaar ging naar Zielona Gora, Polen. Tot groot ongenoegen van de rest (nadat ze hoorden dat wij gewonnen hadden), zijn wij gestart in Apeldoorn. Eigenlijk weinig inspirerend dat ik dit stuk schrijf; we zijn niet langs Emden geweest, hebben niet in witte busjes gezeten en hebben geen uren in de kou gestaan of met Russen gegeten.
Twee vrienden op weg naar een techno weekend in Berlijn, konden ons meenemen van Apeldoorn tot de Duitse hoofdstad. Afgezien van een uurtje file hadden we dus een vliegende start! Vervolgens gingen bij een tankstation twee mannen in discussie over wie ons nou het beste kon meenemen?! Uiteindelijk stonden we nog het langst stil in Zielona Gora zelf, omdat we niet precies wisten bij welke bibliotheek we nou eigenlijk stonden. In totaal kostte het ons 4 liften en zo’n 10,5 uur om op de bestemming te komen. En daarmee hebben we de eerste plek weten te bemachtigen!
AEGEE Zielona Gora is de grootste studentenvereniging van dit universiteitsstadje. Met maar liefst 35 leden. Toch zijn in Zielona Gora de grootste en de op één na grootste club van West-Polen te vinden. Beide clubs, waar we als meiden in een broek zeer underdressed waren, zijn een beleving op zich!
In Zielona Gora nemen ze het studentenleven zeer letterlijk: ontbijten met bier, een nauwelijks gebruikte keuken, broodjes die liggen te ontdooien op de verwarming en stappen tot het licht wordt. Gelukkig waren alle leden enthousiast en heel toegankelijk, wat het wel erg gezellig maakte!
De leden organiseerden voor ons een citygame, waarbij we opdrachten moesten uitvoeren en daarbij alle bezienswaardigheden van de binnenstad te zien kregen. Dit waren het palmmuseum, een oude communistische bar en vooral vele Bacchus-beelden.
Het wijn-, martel- en kunstmuseum bezochten we in sneltreinvaart vanwege het krappe schema, maar dit was voor niemand echt een probleem. Ik ben trouwens nog steeds onder de indruk van de combinatie wijnvaten, martelwerktuigen, christelijke kunst en schetsen van tanks.
Daarna vertrokken we met de bus naar het grootste Jezusbeeld ter wereld (ja, groter dan die in Rio de Janeiro)!
Het was voor mij een super leuke eerste liftervaring, maar ik ben wel uitgegroeid tot de meest verwende lifter ooit. Op de terugweg stonden we namelijk weer tegelijk met de mensen die vanaf het vliegveld kwamen op station Utrecht op de trein te wachten. Duurt lang…
