Deze spontane meid is amper een maand in het land, of wij lopen alweer te jengelen dat we alles willen horen over haar Afrikaanse avonturen! Gelukkig had ze hier geen problemen mee en onder het genot van kopje warme chocolademelk, volledig gefinancierd door Nadine omdat ik twee euro op m’n rekening had staan, heeft ze verteld over haar tijd in Afrika.
Waarom ben je naar Afrika vertrokken?
Ik wilde vrijwilligerswerk doen en ik heb altijd al wat met Afrika gehad. Een studiegenoot van mij had het vorige zomer ook gedaan en daardoor werd ik zelf ook enthousiast. Ik besloot me toen in te schrijven bij de stichting ‘Be More’. Nu ben ik nog jong, maar later heb ik een baan en dan wordt het al veel moeilijker om zulke dingen te ondernemen. Ik wou graag nog iets doen voordat ik aan m’n master begon en daarom ben ik er gewoon voor gegaan.
Zodra ik wist dat ik dit wilde gaan doen, heb ik als eerste een paspoort opgehaald. Dat was in oktober 2012 en in december heb ik gesolliciteerd voor de projecten die ik graag wilde doen. Uiteindelijk heb ik drie projecten gedaan: twee in Zuid-Afrika en een in Uganda.
Wat hielden deze projecten in en wat is je het meest bijgebleven?
In Zuid-Afrika ben ik een vrijwilliger geweest bij ‘I Care’. I Care zet zich in voor straatkinderen en wil een betere toekomst voor hen mogelijk maken. Ik werkte in een rehab centre en dat was vrij heftig. Ik kreeg veel te maken met kinderen die verslaafd waren aan het snuiven van lijm. Het doel is om zulke kinderen uiteindelijk terug te laten keren in de samenleving, maar je bent vooral ook bezig met het bijbrengen van structuur. Je leert ze hoe belangrijk hygiëne is etc., dat soort dingen.
Ik heb in het verleden animatiewerk gedaan en ik vond het dan ook leuk om met de kinderen om te gaan. De vaste krachten die werkten bij I Care hadden het druk en er bleef voor hen weinig tijd over om soms wat meer energie te steken in een bepaald kind. Vrijwilligers hebben daarentegen meer tijd om een specifiek kind wat meer aandacht te geven en hoeven niet zo streng te zijn.Ik was aan het praten met een jongetje en kwam erachter dat hij graag presentator wilde worden. Die avond zou er een talentenjacht plaatsvinden en uiteindelijk kreeg ik hem zover dat hij mee ging doen. Hij deed het hartstikke goed en iedereen was best wel verbaasd. Ze hadden nooit verwacht dat hij zo leuk zou zijn op een podium, dat soort dingen zijn erg leuk om mee te maken.
Verder ben ik in Zuid-Afrika vrijwilliger geweest bij ‘Khanya Hospice’. Samen met verzorgenden en verplegers ging ik op bezoek bij mensen die AIDS hadden of HIV-positief waren. We gaven die mensen vooral advies, bijvoorbeeld over hygiëne, maar ook over medicijngebruik. In de gebieden waar ik ben geweest is AIDS echt een ‘acute’ ziekte. Mensen ondervinden meteen alle nare gevolgen van AIDS zodra ze het eenmaal hebben. Dit komt onder andere doordat ze weinig of geen medicijnen nemen. Bij ons is AIDS bijvoorbeeld meer een chronische ziekte. Er valt lange tijd mee te leven als je maar regelmatig medicijnen inneemt.
In Uganda ben ik vrijwilliger geweest bij ‘Rakai’, een ziekenhuis. Aangezien ik geneeskunde studeer, leek het me interessant om te zien hoe het er in een ziekenhuis in Afrika aan toe gaat. Het is daar echt een to-taal andere wereld. De steriliteit is bijvoorbeeld echt niet in orde. Ook kreeg ik vooral te maken met mensen die aan diabetes, ondervoeding of malaria leden. In Nederland zie je bijvoorbeeld vaak dat mensen kanker hebben. In principe is dit een ‘luxe’ ziekte, ze is in ieder geval van een heel andere aard dan bijvoorbeeld ondervoeding.
In Uganda heb ik een keizersnee meegemaakt waarbij de vrouw niet goed verdoofd was. Ze ging knock out van de pijn, echt heel erg. Nu zijn er heel veel van dat soort schrijnende verhalen, op een gegeven moment merkte ik dat ik er aan begon te wennen als het ware.
In hoeverre verschillen Zuid-Afrika en Uganda als land van elkaar?
Echt een wereld van verschil, ik vind Zuid-Afrika van een heel andere orde dan de meeste andere Afrikaanse landen. Toen ik daar was ben ik vaak genoeg door wijken heen gereden die net leken op Beverly Hills. In Uganda kreeg ik veel meer het idee dat ik ook echt in Afrika was. Er was bijvoorbeeld veel meer, direct zichtbare, armoede.
Wat is je vervelendste ervaring geweest?
Nou ja of ik het m’n vervelendste ervaring kan noemen weet ik niet, maar in Uganda moest je bijvoorbeeld lang wachten voordat de bus eindelijk een keer vertrok. Ik zat een keer om negen uur ‘s ochtends in de bus en vier uur later besloot te chauffeur te vertrekken, omdat de bus toen pas vol zat. Dat soort dingen zijn wel irritant. Als je al ergens staat te wachten, is het ook vervelend dat je telkens wordt aangesproken door verkopers.
Wat is je leukste ervaring geweest?
Toch wel het vrijwilligerswerk zelf. Je komt echt in aanraking met de mensen en hun cultuur en dat is erg bijzonder en leerzaam. Die kans krijg je bijna nooit.
Wat heb je het meest gemist aan Nederland?
Vrienden, familie en huisgenoten. In Uganda was er op een gegeven moment weinig variatie qua eten en dat miste ik ook wel een beetje. Een keer hadden we pasta gehaald bij de supermarkt, bleken er allemaal beestjes in te zitten! Ik moet wel zeggen dat het fruit daar echt heerlijk was, de ananas zal ik niet snel vergeten!
Kunnen wij nog iets leren van de Afrikanen?
Ik heb wel veel bewondering voor de mensen in Uganda. Het viel me op dat ze over het algemeen erg aardig zijn. Iedereen zegt ook ‘hoi’ tegen elkaar op straat en wanneer je bijvoorbeeld iets gaat afrekenen, is het gebruikelijk dat je eerst aan de ander vraagt hoe het met die diegene en diens gezin gaat voordat er wat wordt gedaan. Misschien is dat wel een beetje overdreven, maar de mensen gedragen zich wel wat hartelijker naar elkaar toe. Mensen zijn ook bereid heel veel voor je te doen zolang je maar beleefd en vriendelijk bent. In de gebieden waar ik ben geweest werken de mensen hard en hebben ze vaker een lach op hun gezicht dan niet.
Als er iets is dat we van hen zouden kunnen leren, denk ik vooral dat het ‘blij zijn met wat je hebt’ is. Mensen daar zijn al opgelucht als ze de dag weer hebben overleefd, het is echt een andere wereld. Misschien zouden wij ook wat vaker blij moeten zijn met wat we hebben.
