Vijf en een halfuur uur vast op een tankstation in Maastricht, zo begon het liftavontuur van Geert en mij. De derde en laatste liftwedstrijd alweer met Bilbao als eindbestemming.
Nou ja… mijn tweede liftwedstrijd want door het breken van mijn enkel moest ik het reisje naar Praag helaas overslaan. Terwijl ik begon met een grote dosis enthousiasme en de gedachte “team Geerle gaat deze wedstrijd even heel hard winnen” moet ik toegeven dat ik deze instelling niet héél lang heb volgehouden de 3 dagen die hierop volgden. Er zijn nogal wat momenten geweest waarop de frustratie zo hoog zat dat ik me afvroeg waar ik in hemelsnaam mee begonnen was. Maar dan was daar die kick wanneer we weer een lift gestrikt hadden; ik een te schattige kleuter in het frans mocht ‘voorlezen’; we een auto deelden met twee passagiers, twee honden en 12 overvolle tassen; een nacht doorbrachten bij een heel bijzondere familie waarvan we niet wisten of dat toch wel zo’n goed idee was en het altijd positieve humeur van mijn liftpartner. Wat een avontuur hebben we ook eigenlijk beleefd en dat helemaal gratis.
Hoewel onze start allesbehalve soepel ging en we ook niet de meest praktische route genomen hebben (hostelletje pakken in Lyon, hartstikke leuk toch) werden wij die zaterdagmiddag dan toch eindelijk herenigd met de rest van de AEGEE-lift-groep, onze uiteindelijke plek in de competitie even achterwege latend. Ik weet nog hoe blij ik was om de rest weer te zien: WE HADDEN HET GERED! Deze vreugde maakte dat het tegenvallende weer in SPANJE-WAAR-ALTIJD-DE-ZON-HOORT-TE-SCHIJNEN me niet eens stoorde die dag.
Team Geerle had het goed getimed: de lunch werd net gehaald. Na het nuttigen van appelsap, stokbrood met chorizo of chocopasta en na bijgekletst te hebben met de rest van de liftkoppels, werden we door de president van AEGEE-Bilbao begeleid naar een zelf georganiseerde workshop Baskische taalles. Woorden werden geleerd, toneelstukjes werden opgevoerd en er werd vooral heel veel gelachen. Na deze leuke workshop vertrokken we naar het hostel. Man man man, loop je dan na 3 dagen nauwelijks geslapen te hebben, met je backpack op de rug door Bilbao, niet wetende dat je nog 10.000 traptreden te gaan hebt voordat je dan ein-de-lijk in de buurt komt van die warme douche waar je al 2 dagen naar verlangt (douchen bij het eerder genoemde ‘bijzondere’ gezin durfden Geert en ik niet aan). Het was een hele workout, maar het was het waard: het hostel was top (go liftcie)! Met de komst van liftkoppel Eeke en Olaf waren we die avond eindelijk helemaal compleet en kwamen de flessen drank op tafel, want wat is een internationale AEGEE-activiteit zonder European Night?! Liters sangria werden ter plekke door AEGEE-Bilbao leden gebrouwen, (drank)spelletjes werden gespeeld en voor zover ik het heb kunnen peilen had iedereen het hartstikke naar zijn zin. Hosteleigenaar buiten beschouwing gelaten.
Zondagochtend stond open voor eigen invulling, waarbij de keuze voor bijna iedereen viel op het Güggenheim museum. ’S Middags stond een bezoekje aan het strand gepland. Het weer werkte hier niet erg aan mee (regen, snik), maar omdat we allemaal het bijna-naakte-lichaam van Calvin niet wilden missen, werd dit plan gewoon doorgezet en konden we genieten van verschillende salto’s en sprongen voordat hij een duik in de zee nam (dit had iets te maken met een weddenschap van de voorgaande avond).
Maandag werden we dan toch nog beloond met een zonnetje en konden de zomerkleren alsnog een kijkje buiten de backpacks nemen. Ik ben zelf op avontuur geweest naar San Sebastian met Mark, Daphne, 3 flessen sangria en Margriet, waar we genoten hebben van het strand, de zon, een treintje-aan-kabelbaan-het-bergje-op en een prachtig uitzicht.
En zo stapten we dinsdag met z’n allen (min de mensen die ons eerder verlaten hadden en Neel die besloot nog wat langer te blijven) tevreden het vliegtuig in terug naar het mooie Grunn. Het waren een paar fantastische dagen met een fantastische groep en ik had het absoluut niet willen missen. Ik ben trots op mijn mede-commissieleden en ben dankbaar voor een geweldig liftcommissiejaar. Daarnaast bedank ik ook alle lieve en leuke AEGEE’ers die het aandurfden om met ons mee op reis te gaan en zo deze reisjes geweldig maakten. Ik hoop dat jullie het net zo naar jullie zin hebben gehad als ik!
XOXO Veerle.
