Ooit begon jij in je eentje aan het leven. Althans, misschien na wat gevecht met andere cellen, maar jij kwam, zag en overwon. In je eentje haalde jij adem, opende jij jouw ogen en begon aan de start van jouw levensroute. Natuurlijk, jouw leven ontstond juist uit een ‘samen’ in plaats van een ‘alleen’, maar het is misschien wel eens goed stil te staan bij het feit dat die ‘alleen’ de rest van jouw leven de hoofdrol speelt.
Hoe vaak ben jij alleen? En hoe vaak onderneem jij iets alleen, buiten de muren van jouw kamer? Ik merk dat ik vooral binnenshuis alleen ben, maar eigenlijk weinig naar buiten treed om zelfstandig iets leuks te gaan doen. Natuurlijk, ik doe alledaagse dingen zoals naar college gaan en boodschappen doen, maar daarbuiten ben ik eigenlijk altijd op weg naar gezelschap. Ik neem deel aan leuke (AEGEE-)activiteiten, maak leuke uitstapjes met vrienden en bezoek vrienden of familie, maar het komt zelden voor dat ik in mijn eentje de hort op ga.
Hoe dat zo? Het is niet zo leuk om toe te geven, maar ik denk dat mijn sociaal bewustzijn hier toch een grote rol in speelt. “Wat zouden mensen hiervan denken?”- spookt toch wat vaker door mijn hoofd dan ik zou willen en ik denk dat ik hierin niet de enige ben. Je zou dit sociale bewustzijn je ‘mammoet’ kunnen noemen. (Op WaitbutWhy is hier een interessant artikel over te lezen!) Deze harige unit hobbelt eigenlijk altijd vrolijk door je achterhoofd en fluistert, of schreeuwt, te pas en onpas wat leuzen door je hoofd als ‘doe niet zo gek’/ ‘doe normaal’/ ‘je trekt teveel aandacht’/ ‘anderen vinden dit vast belachelijk’ en ‘o, wat ben je toch dom’. Sommigen hebben hier wat meer last van dan anderen, maar ik denk dat we wel kunnen stellen dat er niemand is die zijn of haar mammoet volledig de geschiedenis in heeft gestuurd.
Stel: je kan je mammoet op mute zetten, of zelfs totaal verbannen uit jouw achterhoofd. Wat zou dit kunnen betekenen voor jouw leven?
Waar je voorheen bijvoorbeeld niet zonder vriendenpantser een feestje van een studiegenoot durfde te bezoeken, zou je nu zo naar binnen kunnen wandelen. Je sociale bewustzijn zou je niet vertellen dat anderen het vast raar vinden dat jij daar helemaal alleen binnenkomt. Ze zouden niet denken dat je geen vrienden hebt. Althans, misschien denken ze het wel, maar jij zou je er niet druk om maken dat dit een mogelijkheid zou zijn. De angst om alleen naar een feestje te gaan is eigenlijk ongegrond:
A) denken anderen überhaupt wel dat het gek is dat je alleen bent (heb je dit zelf ooit gedacht?) en
B) wat zou het uitmaken wat anderen van jou denken? Die angst komt slechts voort uit het onbekende en wanneer je dit onbekende, bekend maakt: zul je deze angst wellicht achter je kunnen laten. Het is misschien wel te vergelijken met leren zwemmen: ooit was je bang te zinken, maar toen bleek dat je kon leren drijven, bleek dat zwemmen eigenlijk best wel leuk kon zijn!
Alleen al het bewust zijn van de invloed die jouw mammoet heeft op jouw keuzes, zou al een groot verschil kunnen maken. Wanneer je op het punt staat dingen te laten, omdat je niemand kan vinden die meegaat, kan je ook eens beslissen het dan tóch te doen. Want: waarom niet?
Ik zelf ben tot de conclusie gekomen dat alleen zijn helemaal niet zo eng is als het soms kan lijken. Uiteindelijk ben je zelf de persoon op wie je altijd kunt terugvallen, die je goed kent, met wie je interesses deelt en met wie je het altijd eens bent. Vrienden met jezelf zijn is best wel handig eigenlijk. Geen ongemakkelijke situaties en ruzies: hoogstens wat ontevredenheid over je eigen tekortkomingen. Maar hé: waar normale vrienden wat langer de tijd nodig hebben om zich aan te passen aan jouw frustraties, of zelfs nooit zullen veranderen, kan je altijd meteen aan jezelf werken als je jezelf uitkotst.
Wat zou je allemaal kunnen ondernemen op eigen houtje? Ik stel voor eens alleen uit eten te gaan, of op een terras te gaan zitten. Het is goed jezelf soms te belonen, bijvoorbeeld na een stressvolle periode of zware dag, maar waarom zou je dit laten als anderen niet met je meekunnen? Ik ben in India een aantal keer alleen uit eten geweest. Ja ik werd aangestaard, maar dit kwam meer door het feit dat mijn huid zo angstaanjagend wit was en ik moest bukken de deur door te kunnen. Ik vond het heerlijk alleen te eten: ik kon zelf het eettempo bepalen, kon onbeperkt knoflook kauwen en er was geen gedoe met het delen van de rekening.
Ook vind ik het fijn om alleen te gaan winkelen. Ik heb een hekel aan slenteren en ook met twijfelgedrag van shopmaatjes kan ik niet zo goed omgaan. Ga ik alleen de stad in, kan ik gewoon lekker mijn zelfgekozen route sprinten en knopen doorhakken.
Wat ik nog zou willen doen is een keer zelf naar de bioscoop gaan. Heerlijk wegzakken in een bioscoopstoel, net iets meer popcorn eten dan normaal is en onbeschaamd in snikken uitbarsten tijdens een zielige scène: het lijkt me heerlijk. Ook vind ik het leuk musea te bezoeken of een citytrip te maken, maar dit soort activiteiten plannen met een gezelschap is geen sinecure. En waarom niet zelf op vakantie gaan? Niemand anders dan jij die zich bemoeit met de bestemming en je hoeft geen concessies doen over wat jij wel en niet wilt zien en bezoeken.
Natuurlijk wil ik niet ontkennen dat je liefde, vrienden en familie er niet toe doen. Een mens heeft aandacht en complimenten nodig. Als jij positief gestimuleerd wordt, kan je misschien wel meer uit jezelf halen dan je zelf ooit voor mogelijk had geacht. En dan geldt ook voor kritiek. Waar je zelf geen beren op de weg ziet, kan een ander je hiervan bewust maken en je richting en advies geven in/bij jouw keuzes.
Zie mijn pleidooi voor alleen dingen ondernemen niet als een devies al je familie, liefdes en vrienden de rug toe te keren. Maar sta zo nu en dan eens stil bij het feit dat je zelf ook best wel leuk bent en dat jouw geluk niet slechts afhankelijk is van anderen. Je zal jezelf altijd proberen te beschermen, te troosten en je zal jezelf nooit verlaten. Anderen kunnen jouw leven verrijken en zij kunnen je inzichten bieden waar je in je eentje wellicht jaren over had gedaan. Maar de enige die veranderingen kan aanbrengen, ben jij. Alleen.
Cover: Mamut door Juanedc, https://www.flickr.com/photos/juanedc/9757651233
