Alweer negen maanden geleden werk ik verkozen tot Network Commissioner tijdens de Agora in Patra. Voor degenen die het niet weten: een Network Commissioner (Netcommie) is een soort schakel tussen het lokale niveau en Europese niveau van AEGEE en is meestal verantwoordelijk voor een stuk of vijftien antenna’s, hoewel dat erg verschilt. Ik ben op het moment van schrijven NetCom voor vijftien locals: twaalf antenna’s, één contact antenna en twee contacts.
Hoewel veel tijd opgaat in het verzenden van e-mails en controleren van criteria, heb ik ook veel gave dingen meegemaakt: een paar NetCom meetings (in Budapest en Brussel), de Agora in Cagliari, ik heb de Network Meeting in Sint-Petersburg georganiseerd en ben op dit moment bezig met NWM Hamburg, en als hoogtepunt mijn NetCom Trip. Aangezien ik verantwoordelijk ben voor de locals in het noorden, besloot ik er een grote, lange reis van te maken in plaats van verschillende korte stukjes. Dat leek me gunstiger qua reiskosten, maar ook qua tijd.
Op 20 november begon het grote avontuur, ik vloog van Weeze naar Riga om daar met AEGEE-Riga te gaan praten. Ik vond het meteen heel fijn dat ik eindelijk persoonlijk met ze kon praten, dat maakt dingen toch net even wat makkelijker. Het weer in Riga was ook fijn: veel sneeuw en een tikkeltje onder nul. Precies zoals ik het wilde (als je dan toch naar het noorden gaat in de winter, kun je het ook maar beter koud hebben, dacht ik). Op 21 november stapte ik op de bus naar Tallinn. Zij hadden dat weekend een Local Training Course georganiseerd en hadden mij gevraagd of ik daar een verhaaltje over de NetCom en over PR wilde geven. Het was erg gezellig, er waren ook wat mensen van AEGEE-Tartu, en ik geloof dat iedereen een leerzame ervaring had. Hoewel ik het Estse bier toch wel wilde proberen, heb ik me braaf gehouden tijdens de feestjes dat weekend. Ik zag mezelf al helemaal onderuit gaan in de sneeuw…!
Op zondag had ik nog een vergadering met het bestuur en toen ben ik doorgereisd naar Tartu. Tartu is een beetje het Groningen van Estland: veel studenten, altijd mogelijkheid voor een feestje en de AEGEE-local is fantastisch. Op maandagavond ging ik met het bestuur eten in een pub (heel Ests, jaja). Het fijne aan Esten is dat je er gerust 20 bij elkaar kunt zetten en ze zullen nog steeds Engels praten. De dag erna was er een korte-filmavond georganiseerd en heb ik daarvoor een praatje gegeven. De opdracht was ‘een presentatie aan de hand van je eigen ervaring in AEGEE’, dus heb ik aan de hand van 20,000 foto’s mijn verhaal verteld. De korte films waren ook erg leuk, een gevarieerde mix van serieuze en grappige filmpjes (of wat je mening er dan ook van mag zijn, zie bijvoorbeeld deze: https://www.youtube.com/watch?v=9VDvgL58h_Y ).
Op 26 november was het eindelijk zover, na heel lang voorbereiden en na nog langer gewacht te hebben ging ik naar Sint-Petersburg voor de Network Meeting. Ik had al allerlei horrorverhalen gehoord over hoe je bij de grensovergang soms wel vier uur lang moet wachten en je soms alle bagage uit je koffer moet halen, maar het was helemaal niet zo! Ik liep door de douane, waar geen mens Russisch sprak, ze controleerden mijn paspoort en visum en huppakee: ik was binnen! Ik kreeg echt een gigantische adrenalinestoot! Ik had al zo lang een keer naar Rusland gewild, maar duur, visum, Russisch, moeilijk, huilen… en nu was ik er gewoon! Gefascineerd keek ik om me heen naar de cyrillische borden langs de kant van de weg en de benzineprijzen van nog geen 50 roebel per liter.
De Network Meeting in Sint-Petersburg was erg leuk. We hadden een intensief programma voor twintig deelnemers uit heel Europa (waarvan vijf uit Groningen!), zowel overdag als ’s avonds. Tijdens de city tour kreeg ik ook daadwerkelijk de binnenstad te zien, die echt heel mooi was. Het hoogtepunt vond ik toch wel de Bloody Church – althans, dat is hoe ik hem noem aangezien ik niet in staat ben de daadwerkelijke naam te onthouden… AEGEE-Sankt-Peterburg had het logistiek allemaal erg goed voor elkaar, de feedback van de participants was over het algemeen goed, dus mijn gevoel over deze Network Meeting is helemaal top!
De volgende ochtend na de NWM in Rusland vertrok ik al om zes uur naar Helsinki, waar ik wederom een vergadering had met AEGEE-Helsinki en hun borrel bijwoonde. Dat was erg gezellig. Normaal gesproken is alles heel duur in Finland, (en Scandinavië over het algemeen, ik had al een hele voedselvoorraad meegenomen uit Rusland) maar tijdens de borrel vloeiden de flessen bubbels rijkelijk!
De volgende stop was Stockholm. Daar is nu nog geen AEGEE-local, maar hopelijk komt die er wel! Hoewel ik wel in Zweden was geweest, was ik nog nooit in de hoofdstad geweest en had dus zin om deze stad te gaan bekijken. Helaas kreeg ik last van een lichtwinterdipje waardoor ik niet zoveel heb kunnen zien van de stad maar Stockholm blijft zeker op mijn lijstje staan!
Na Stockholm kwam Kopenhagen, waar ik een vergadering in een leuke ‘non-profit kroeg’ had. Ik was nog onbekend met dat concept, maar het zijn dus kroegen die gerund worden door vrijwilligers, en waarvan de opbrengst 100% naar een goed doel gaat. Er zijn hier schijnbaar een aantal van in Kopenhagen.
De volgende bestemming was Hamburg en ook daar had ik een druk programma: ik ging meteen van het treinstation (dat overigens het meest ingewikkelde is dat ik ooit heb gezien!) naar de universiteit om een Sloveense filmavond bij te wonen. Vanuit daar gingen we nog Glühwein drinken op een kerstmarkt. Het was fijn om in Duitsland te zijn: alles was weer goedkoop (of in ieder geval normaal geprijsd), dus ik kon in dat opzicht weer ademhalen, ik kon mijzelf verstaanbaar maken en ze hadden ‘mijn’ brood. Heel belangrijk;). De dag erna heb ik de stad bezichtigd, hoewel je meer tijd nodig hebt om het echt goed te zien. Maar wat ik gezien heb, was erg mooi, een fijne mix van moderne en oude aspecten. En wederom, die kerstmarkten…
’s Avonds had ik een meeting met het bestuur, waar ontzettend veel plannen op tafel kwamen en ik dan ook verwachtingsvol werd aangekeken toen ze zeiden dat het ze leuk leek een Network Meeting te organiseren. Ik kon natuurlijk niets beloven, maar ik zag meteen een enthousiaste local die dat waarschijnlijk als geen ander zou kunnen organiseren. Zoals jullie hebben kunnen zien gaan ze nu inderdaad de Network Meeting organiseren!
Na heel veel goedhartigheid in Hamburg (‘nee, serieus Maria, je kunt wel wat pasta meenemen voor onderweg! En neem deze koekjes ook maar mee!’ Na Scandinavië en met Groot Brittannië in het verschiet was ik er maar wat blij mee! ) ben ik twee dagen gaan chillen (= eindelijk tijd om te werken!) in Brussel, wat me superveel energie gaf. Iedereen wilde mijn verhalen horen en het voelde goed om in een huis vol vrienden te zijn.
Na deze pitstop dacht ik op vrijdag de 12e (niet eens de 13e!) om twee uur de bus te nemen naar Londen. Allereerst ben ik faliekant naar het verkeerde station in Brussel gedaan. Ik had nog vijftien minuten om mijn bus te halen, dus gestrest brak ik mijn brein over de vraag of ik beter een taxi of een metro kon nemen. Aangezien ik wist dat je met de metro moet overstappen, maar niet wáár dat zou moeten, besloot ik voor de taxi te kiezen. De chauffeur keek me aan alsof ik gek was toen ik vroeg of we binnen 14 minuten bij het goede busstation konden zijn. Toch accepteerde hij de challenge en al slaand op zijn claxon kwam ik precies om 13.59 aan op het busstation. Ik betaalde vijf euro teveel omdat ik meende geen tijd te hebben op wisselgeld te wachten, griste mijn koffer van 30 kilo en rende daarmee naar de Megabus die op het station stond… Ik hoorde iemand roepen ‘don’t run, love!’, maar ik dacht dat ie me belachelijk maakte (toegegeven, het moet een belachelijk gezicht zijn geweest met mijn veel-te-veel bagage) en dus rende ik wel. Aan het Britse accent had ik moeten weten dat deze meneer ook de bus naar Londen wilde hebben, maar het drong niet door, tot ik zag dat deze bus naar Lille ging. Ik vroeg een paar reizigers die in de stromende regen stonden te wachten of de bus naar Londen al was vertrokken, maar nee: daar wachtten zij ook op. In de volgende zes uur heb ik met ontelbaar veel mensen uit ontelbaar veel landen over de hele wereld staan te kletsen. En niet een moment dat het droog was.. Niet een moment dat we hoorden wanneer de bus zou komen… Geen kopje koffie, geen plekje waar je kon schuilen… Vreselijk. De ‘mega’ in Megabus staat voor megastom. Er werd nog net sorry gezegd, maar daar was ook alles mee gezegd.
Kortom, ik had nog acht uur reizen voor de boeg, was koud en nat, het beetje eten dat ik had was nat geregend en tot overmaat van ramp was AEGEE-Londen die nacht niet in staat mij te hosten, dus hadden ze een hostel voor me geboekt, waar ik om tien uur alweer mocht uitchecken. Toen ik mijn koffer opende, bleken mijn spullen nat te zijn. Op dat moment had ik even zin om thuis te zijn, in mijn eigen bed en thee en eten in overvloed. De volgende dag ben ik gaan winkelen (ik vond dat ik dat verdiende, ook al had ik eigenlijk geen geld) en met nog steeds niet teveel voedsel in mijn systeem, maar wel veel slaaptekort, heb ik me de pub crawl van AEGEE-London wel laten gevallen.
De dag erna was ik wat meer uitgerust en heb ik nog een geslaagde meeting gehad met het bestuur en het British Museum bezocht. Die avond ben ik vroeg gaan slapen, want de volgende dag ging ik naar Canterbury en daar wilde ik uitgerust voor zijn. In Canterbury heb ik geluncht met een aantal mensen die daar een local zouden willen beginnen en zijn we naar de kathedraal geweest. Aan het eind van de middag ging ik door naar Sheffield, waar ik ’s avonds een gezellige vergadering had in een pub. Helaas was op het station mijn telefoon ineens spoorloos verdwenen, dus dat maakte de rest van de reis een stukje lastiger en eenvoudiger tegelijk (eenvoudiger omdat je niet constant werk ziet binnenkomen, geloof me, als NetCom is dat non-stop en soms wil je dat wel even uitzetten). De volgende ochtend was ik ook nog eens snipverkouden. Ik heb een groot deel van de dag doorgebracht met een boek en heerlijke Engelse thee. ’s Avonds ging ik verder naar Manchester, waar op dat moment nog geen contact was, maar tijdens mijn verblijf daar is dat veranderd. Het was erg gezellig en ik ben zelfs nog een dagje naar Edinburgh gegaan want, ja, waarom niet?
Op 19 december was het avontuur bijna ten einde… Maar ik had de NetCom meeting in Brussel nog! Hoewel ik overduidelijk erg moe was en niet echt in staat om over diepe vragen met betrekking tot ons prachtige netwerk na te denken, was ook dat erg fijn. Elke Agora worden er NetCommies verkozen, wat betekent dat het team twee keer per jaar voor de helft wisselt. Dit was een kans om mijn nieuwe teamgenootjes eindelijk persoonlijk te ontmoeten en dat was erg gezellig.
Achteraf kijk ik terug op een geweldige reis. Als mensen vragen hoe het was, heb ik doorgaans geen antwoord, want het was zoveel. Negen landen en veertien steden in een maand, praktisch afhangend van de gastvrijheid van de locals… Is dat niet een van de mooiste aspecten van het lid zijn van AEGEE? Waar je ook gaat, of je ze nou kent of niet, je hebt overal familie!
