Donderdag 10 oktober was het dan zover: de eerste liftwedstrijd van het jaar! Ditmaal ging AEGEE-Groningen Praag onveilig maken (of Praha, zoals het eigenlijk heurt). Met een select gezelschap van 13 man trokken we richting het oosten, op zoek naar het avontuur. Wellicht eentje van bescheiden formaat, maar niettemin een avontuur!
Voor mij was dit de eerste keer liften en ook al had ik een ervaren liftpartner aan mijn zijde: ik vond het stiekem best wel spannend. Vanaf het moment dat we de Duitse grens waren gepasseerd verging het ons echter redelijk voorspoedig en voelde ik mij eventjes een ware reizigster. De lift die me het meest is bijgebleven kregen we van een in Arnhem wonende Pool. Hij was een gezellige, grofgebekte kwebbelkous met een passie voor de hengelsport. Zijn vriendin zou een ware schoonheid zijn (‘1.70 en 45 kilo!’); hij was in ieder geval erg trots op haar.
Rond middernacht kwamen we aan in Praag en dat gaf toch wel even een kik. Sta je eerst nog te blauwbekken in Grunn langs de kant van de weg, 14 uur later heb je dan toch je doel bereikt. Nadat we door wat straatjes waren gedwaald klopten we aan bij, hoe toepasselijk, hostel Marrakesh.
De volgende dag werden we rondgeleid door een meisje van AEGEE-Praha. Ze was enthousiast over haar stad en wou ons veel vertellen. Het weer was niet fantastisch (lees knudde), maar gewapend met een paraplu doorstonden we de regen met verve. Ook al zag je door de toeristen het bos niet meer: het moet gezegd dat Praag een prachtige binnenstad heeft. Als je door de kleine straatjes loopt, heb je om de haverklap het idee dat je door de Efteling heen wandelt. Praag heeft zeker iets sprookjesachtig.
Natuurlijk is ook het nachtleven van Praag onder de loep genomen. Aanvankelijk zouden we naar de grootste club van Europa gaan, maar nadat dit plan was verworpen (‘oke, wij willen allemaal niet gaan, maar als er iemand écht wil..’), werden we door AEGEE-Praha meegenomen naar de Cross Club. Deze bar zit een eindje buiten het centrum en we zouden simpelweg niet van het bestaan hiervan hebben geweten, ware het niet dat we begeleid werden door eens stel locals. Van buiten zag de Cross Club er al bijzonder uit, maar ook binnen keek je je ogen uit. Overal om je heen waren er draaiende radartjes en andere machineonderdelen verwerkt in het interieur. Dit alles werd afgemaakt door een overdaad aan knipperende kerstverlichting; het eindresultaat was bizar, maar geweldig om te zien.
Ook hebben we een bezoek gebracht aan een bunker. Deze bunker werd gebouwd in de jaren 50 en moest bescherming bieden wanneer er een nucleaire aanval zou plaatsvinden. Onze gids was een jolige moppentapper die ons met veel enthousiasme en passie voor de geschiedenis heeft rondgeleid. De hele collectie gasmaskers, survival kits, beveiligingspakken etc. was tot stand gekomen door zijn verzamelwoede. Het was een indrukwekkend gezicht en bij vlagen ook erg surrealistisch om te aanschouwen. Er werd ons toch vooral op het hart gedrukt om de facebook pagina te liken (‘become a comrade!’), maar ik moet eerlijk bekennen dat dit nog niet is gebeurd. Misschien toch nog maar even doen.
Al met al was dit flitsbezoek aan Praag erg geslaagd. Het is leuk om te zien dat mensen enthousiast zijn over hun stad en je er graag bij willen helpen om deze te ontdekken. Dat je er bent gekomen door middel van liften maakt het net even wat specialer. Je hebt echt het gevoel dat je aan het reizen bent. Dit kan nog wel eens anders zijn dan wanneer je bijvoorbeeld het vliegtuig in stapt en een uurtje later al weer op de plaats van bestemming bent. Ik heb geen traumatische ervaringen overgehouden aan het liften en denk dan ook dat de kans zeer groot is dat ik de volgende keer weer mee ga.
